คนที่หลงผิด หรือมีโมหะ จะมีวิธีแก้ไขอย่างไร เพราะทำให้คนรอบข้างเดือดร้อนโดยที่คิดว่าสิ่งที่ตนเองกระทำนั้นถูกต้อง ไม่ยอมฟังเหตุผลคนอื่นๆ แบบนี้จะได้รับกรรมอย่างไร
ในสมัยครั้งพุทธกาลผู้ที่หลงผิดในทางที่ไม่ถูกต้อง เมื่อได้ฟังพระสัทธรรมย่อมพ้นจากความหลงผิด ผู้ที่หลงผิดเมื่อกระทำอกุศลกรรมต่างๆ ที่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนย่อมมีอกุศลวิบากเกิดขึ้นเพราะอกุศลกรรมเป็นปัจจัย
ในพระไตรปิฏกแสดงไว้ว่า คนที่มีโมหะ หลงผิด ถ้าได้คบกับสัตบุรุษ ได้ฟังธรรม และได้สอบถาม เป็นเหตุให้มีปัญญาค่ะ ทุกคนไม่ว่าใครถ้าทำกรรมไม่ดี ย่อมได้รับผลไม่ดีแน่นอน นี้เป็นสัจจธรรมค่ะ
พระธรรมเท่านั้นที่จะช่วยได้ แต่ต้องไม่ลืมว่าสัตว์ทั้งหลาย มีกรรมเป็นของของตน ถ้าเขาไม่ได้สะสมความเข้าใจหรือสนใจพระธรรมมา ก็ไม่สามารถจะช่วยอะไรได้ แม้พระพุทธองค์ก็ไม่สามารถช่วยสัตว์โลกได้ทั้งหมดครับ ดังนั้น กิจที่สำคัญคือ การอบรมเจริญปัญญาของเราเอง เพราะการที่เราเดือดร้อน เพราะใคร เพราะกิเลสของเราต่างหาก ถ้าไม่มีกิเลสก็ไม่เดือดร้อน เมื่อเป็นอย่างนี้เราก็จะไม่โทษเขา ไม่โทษใครครับ และเปลี่ยนเป็นเมตตา แทนที่จะเป็นโทสะครับ ดังนั้นคงไม่ลืมเสมอว่า บังคับใครไม่ได้ ควรทำกิจของตนเองเท่านั้น คือ ขัดเกลากิเลสของเราดังตัวอย่างในพระไตรปิฎกครับ ลองอ่านดูนะ อาจจะทำให้อดทนมากขึ้นครับและขัดเกลากิเลสของเราเองครับ
เชิญคลิกอ่านที่นี่ ...
หน้าที่ที่ควรทำ คือ อดทน [อรรถกถา สัพพาสวสังวรสูตร]
เชิญคลิกอ่านที่นี่ ...
ควรขัดเกลากิเลสตนเอง [อรรถกถา ปาฏิกาชีวก]
จะพยายามขัดเกลาตัวเราเอง ถึงแม้ว่าจะทำได้ยาก เพราะตัวเองยังมีกิเลสอีกมากมาย
หมายความว่าเราไม่ควรโต้ตอบ ถูกต้องใช่ไหม ควรวางเฉย แล้วแผ่เมตตาให้ แต่
ในทางโลกที่ปฏิบัติ เราควรแก้ไขอย่างไร? หากคนรอบข้างได้รับความเดือดร้อนจาก
การกระทำของบุคคลดังกล่าวนี้
ขออนุโมทนาค่ะ
จากความเห็นที่ ๖ สิ่งที่ถูกก็ต้องเป็นกุศล คืออดทน ถึงแม้จะทำยากเพราะขึ้นอยู่กับปัญญา และที่สำคัญสัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของของตน แม้คนที่ถูกทำให้เดือดร้อนครับ ลองอ่านดูนะ
เชิญคลิกอ่านที่นี่ ...
จริยาวัตรของจูฬโพธิปริพาชก [จูฬโพธิจริยา]
เชิญคลิกอ่านที่นี่ ...
จริยาวัตรของพระยากระบือ [มหิสราชจริยา]
ยินดีในกุศลจิตค่ะ