พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์ เล่ม ๑ ภาค ๒ - หน้าที่ 293

พุทธ: ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน รูปเที่ยงหรือไม่เที่ยง.

ภิกษุ: ไม่เที่ยง พระเจ้าข้า.

พุทธ: ก็สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์หรือเป็นสุขเล่า.

ภิกษุ: เป็นทุกข์ พระเจ้าข้า.

พุทธ: ก็สิ่งใดไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มีความแปรปรวนเป็นธรรมดาควรหรือ ที่จะตามเห็นสิ่งนั้นว่า นั่นของเรา เราเป็นนั่น นั่นเป็นอัตตาของเรา.

ภิกษุ: ข้อนั้นไม่ควรเลย พระเจ้าข้า.

ผู้ฟังมาก ต้องพิจารณาเป็นสำคัญ บัณฑิตย่อมรักษาอินทรีย์

สุขเวทนาเป็นสุขเพราะตั้งอยู่ เพราะแปรปรวนจึงเป็นทุกข์

ธรรมทั้งปวงอันบุคคลไม่ควรยึดมั่นถือมั่น

ขออนุโมทนา

ยินดีในกุศลจิตค่ะ