เก็บหมาเก็บแมวมาเลี้ยง ไม่รู้ว่ากำลังสร้างบารมี หรือกำลังใช้หนี้กรรมพวกเขา (หมาแมว) เลี้ยงแล้วก็เกิดความผูกพัน ผูกพันอย่างมากด้วย เราก็รู้ว่าเรากำลังปลูก น้ำตาอยู่ ยังรอให้เราต้องเสียน้ำตาอีกหลายตัว ตัวไหนตายที ก็ต้องเสียน้ำตา ปฏิญาณตนว่าจะไม่เก็บมาเลี้ยงเพิ่ม ก็ต้องมีเหตุให้ต้องเก็บมาทุกครั้ง พยายามข่มใจไม่ให้คิดถึง ไม่ให้ร้องไห้ ก็ทำไม่ได้สักที กว่าจะทำใจได้ก็ต้องใช้เวลาหลายวัน ขณะที่กำลังตั้งกระทู้อยู่นี้ ก็เพิ่งจะร้องไห้เสร็จ ไม่อยากเป็นแบบนี้เลย (แมวตาย) อยากถามท่านผู้รู้ว่า

๑. เรากำลังสร้างบารมี หรือกำลังใช้หนี้กรรม กับการเก็บหมาแมวมาเลี้ยง

๒. จิตผูกพันมากๆ ก่อนเราตายมีโอกาสปฏิสนธิเป็นหมาแมวได้มากน้อยแค่ไหน

๓. เปิด CD ธรรมะ ให้หมาแมวฟัง พวกมันจะได้อานิสงส์ในการฟังหรือไม่

๔. จะจัดการกับจิตใจของตนเองอย่างไรดี (ท่านก็จะต้องตอบว่าฟังธรรมะมากๆ ก็ฟัง ประจำอยู่แล้ว)

ขออนุโมทนาล่วงหน้า

๑. ควรแยกขณะจิตว่าขณะไหนเป็นกุศลเพื่อการออกจากวัฏฏะ เป็นบารมี

๒. ก่อนเราตาย ถ้าจิตผูกพันกับสัตว์มาก ย่อมมีโอกาสปฏิสนธิเป็นหมาแมวได้ (ถ้า อกุศลกรรมนำเกิด)

๓. ถ้าพวกเขาจิตเป็นกุศล เลื่อมใสในธรรมะ ย่อมมีกุศลวิบากเกิดขึ้น

๔. ศึกษาและฟังพระธรรมต่อไป จนกว่าจะดับอกุศลธรรมทั้งหมดได้

นี่เป็นการแสดงให้เห็นว่า แต่ละคนสะสมอุปนิสัยมาต่างกันจริงๆ บางคนชอบให้ธรรมทาน บางคนชอบช่วยเหลือคนอื่น บางคนชอบช่วยเหลือสุนัข แมว ฯลฯ บางคนชอบ ช่วยเหลือเด็กกำพร้า การเจริญกุศลทุกอย่างเป็นสิ่งที่ดีน่าสรรเสริญ เราไม่ควรประมาท แม้ว่าจะเป็นกุศลที่เล็กน้อย ก็ควรอบรมเจริญค่ะ ส่วนอกุศลแม้เล็กน้อยก็ไม่ควรทำ เปรียบเหมือนอุจจาระ แม้นิดหน่อยก็เหม็นค่ะ ถ้าเปิดธรรมะให้เขาฟัง อย่างน้อยก็เป็น กุศลวิบากของสุนัข แมว ที่ได้ยินเสียงที่ดี เป็นปัจจัยให้เขาเกิดกุศลจิตได้ค่ะ รักษาจิตให้เป็นกุศลด้วยการฟังธรรมะให้เข้าใจค่ะ

ท่าน อ. สุจินต์ ท่านจะย้ำคำหนึ่งซึ่งผมจำได้ชัดว่า " ไม่ควรประมาทว่าเราฟัง เรารู้แล้ว" ครับ

ขอบูชาคุณพระรัตนตรัย

๑. บารมี เป็นจิตที่เป็นกุศลประกอบด้วยปัญญา และเห็นโทษของกิเลส และการเกิดขณะนี้ไม่เก็บหมา แมว ก็กำลังได้รับผลของกรรมคือ ขณะที่เห็น ได้ยิน ผลของกรรมจึงมีทั้งเกิดจากกุศลและอกุศล

๒. ถ้าจิตเป็นอกุศล ยินดีในความเป็นสิ่งนั้นย่อมเกิดเป็นสิ่งนั้นได้ เมื่อเหตุปัจจัยพร้อม ดังข้อความในพระไตรปิฎก

[เล่มที่ 13] พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค เล่ม ๒ ภาค ๑ - หน้าที่ 525

อรรถถามหาสุทัสสนสูตร

บทว่า ครหิตา ความว่า สเปกขกาลกิริยา อันพระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า พระสาวกและบรรพชิตเหล่าอื่น ผู้เป็นพหูสูตติเตียนแล้ว. เพราะเหตุอะไร. เพราะกาลกิริยาที่มีความห่วงใย เป็นเหตุให้เกิดเป็นยักษ์ สุนัข แพะ โค กระบือ หนู ไก่ และนกเป็นต้น ในเรือนของตนเท่านั้น

๓. เป็นกุศลจิตได้แต่ยาก

๔. เข้าใจสิ่งที่ฟังมากหรือยัง ถ้าไม่สนทนาก็คิดว่าเข้าใจแล้ว ไม่ประมาทพระธรรมว่า เป็นเรื่องง่าย

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาค่ะ