พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกนิบาต เล่ม ๒ - หน้าที่ ๑๘๑ - ๑๘๓
๒. ทุติยปุญญาภิสันทสูตร ว่าด้วยท่อธารบุญกุศล ๔

[๕๒] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ท่อธารบุญท่อทรงกุศล ๔ ประการนี้นำมาซึ่งความสุข ให้ซึ่งผลอันดีเลิศ มีความสุขเป็นวิบาก เป็นทางสวรรค์เป็นไปเพื่อผลที่ปรารถนาที่รักใคร่ที่ชอบใจ เพื่อประโยชน์ เพื่อสุข ท่อธารบุญกุศล ๔ ประการคืออะไรบ้าง คือ อริยสาวกในพระธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ประกอบด้วยความเลื่อมใส อันไม่หวั่นไหว ในพระพุทธเจ้าว่า อิติปิ โส ภควา ฯลฯ พุทฺโธ ภควา ดังนี้ นี้เป็นท่อธารบุญกุศลข้อ ๑ นำมาซึ่งความสุข ฯลฯ อีกข้อหนึ่ง อริยสาวกในพระธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ประกอบด้วยความเลื่อมใสอันไม่หวั่นไหวในพระธรรมว่า สฺวากฺขาโต ภควาตา ธมฺโม ฯลฯ วิญฺญูหิ ดังนี้ นี่เป็นท่อธารบุญกุศลข้อ ๒ นำมาซึ่งความสุข ฯลฯ อีกข้อหนึ่ง อริยสาวกในพระธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ประกอบด้วยความเลื่อมใสอันไม่หวั่นไหวในพระสงฆ์ว่า สุปฏิปนฺโน ภควโต สาวกสงฺโฆ ฯลฯ ปุญฺญกฺเขตฺตํ โลกสฺส ดังนี้ นี่เป็นท่อธารบุญกุศลข้อ ๓ นำมาซึ่งความสุข ฯลฯ อีกข้อหนึ่ง อริยสาวกในพระธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ประกอบด้วย อริยกันตศีล (ศีลที่พระอริยะพอใจ) อันไม่ขาด ไม่ทะลุ ไม่ด่าง ไม่พร้อย เป็นไท ผู้รู้สรรเสริญ ไม่ถูกตัณหา และทิฏฐิถูกต้อง เป็นสมาธิ นี่เป็นท่อธารบุญกุศลข้อ ๔ นำมาซึ่งความสุข ฯลฯ ภิกษุทั้งหลาย นี้แล ท่อธารบุญท่อธารกุศล ๔ นำมาซึ่งความสุขให้ซึ่งผลอันดีเลิศ มีสุขเป็นวิบากเป็นทางสวรรค์เป็นไปเพื่อผลที่ปรารถนาที่รักใคร่ที่ชอบใจ เพื่อประโยชน์ เพื่อสุข

ความเชื่อในพระตถาคตของผู้ใดตั้งมั่นไม่หวั่นไหว ศีลของผู้ใดเป็นศีลงามเป็นศีลที่พระอริยะพอใจสรรเสริญ ความเลื่อมใสในพระสงฆ์ของผู้ใด มีอยู่และความเห็นของผู้ใดเป็นความเห็นตรง บัณฑิตทั้งหลายกล่าวผู้นั้นว่า ผู้ไม่ยากจนชีวิตของผู้นั้นไม่เป็นโมฆะ (คือไม่เปล่าจากแก่นสาร) เพราะเหตุนั้น ผู้มีปัญญารำลึกถึง พระศาสนาของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย พึงประกอบไว้เสมอซึ่ง ความเชื่อ (ในพระตถาคต) ซึ่งศีล ซึ่งความเลื่อมใส (ในพระสงฆ์) และความเห็นธรรม.
จบทุติยปุญญาภิสันทสูตรที่ ๒

ยินดีในกุศลจิตค่ะ