* ความติดข้อง (โลภะ) ความขุ่นเคืองกระทบกระทั่ง (โทสะ) ความไม่รู้ตามความจริง (โมหะ) และกิเลสทั้งหลาย เป็นสภาพที่เมื่อเกิดกับจิต ย่อมปรุงแต่งให้จิตเป็นอกุศล

* เพราะสะสมโลภะ โทสะ โมหะ และกิเลสต่างๆ สืบต่อไว้ในจิต มามากมายแสนนาน จึงคุ้นชินที่กิเลสเหล่านี้จะเกิดขึ้นทำให้จิตเป็นอกุศลอยู่เสมอ

* สติเป็นเครื่องกั้นกระแส ป้องกัน รักษา จิตจากกิเลสอกุศล เพราะสติเป็นสภาพที่ระลึกได้ในทางที่ดีงาม เมื่อสติเกิดกับจิตขณะใด จึงรักษาจิตขณะนั้นจากอกุศล

* ดังนั้น ไม่ประมาทคือไม่ปราศจากสติ เริ่มตั้งแต่สติที่ระลึกได้ในการฟังพระธรรม เพื่อความเข้าใจความจริง ซึ่งจะเป็นปัจจัยให้เกิดสติและปัญญาในขั้นระลึกรู้ตรงลักษณะสภาพธรรมตามความเป็นจริง (โดยไม่ใช่การคิดนึก) และสติ ปัญญาที่มีกำลัง ประจักษ์แจ้งในสภาพธรรมที่ปรากฏ ไปตามลำดับ

จึงเป็นชีวิตที่ดำเนินไปด้วยการเจริญสติ ปัญญา และกุศลทุกประการ ในพระพุทธศาสนา

โดย อ.อรรณพ หอมจันทร์

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... คติธรรม

ขออนุโมทนาครับ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ