คุณรัตนา เทพพิทักษ์ คุณรัก เทพพิทักษ์ คุณจริยา รักษาชล ชาวใต้ผู้กำลังเริ่มศึกษาพระธรรมอย่างจริงจัง โดยที่คุณรัก เทพพิทักษ์ เป็นคนแรกที่พบและฟังพระธรรมจากการเผยแพร่ของมูลนิธิศึกษาและเผยแพร่พระพุทธศาสนาทางยูทูปเมื่อราวสามเดือนที่ผ่านมา จากการที่วันหนึ่งเมื่อหลายปีก่อน อยู่ๆ ก็เกิดมีความคิดถึงความไม่มีสาระของการมีชีวิตอยู่ไปวันๆ จนวันหนึ่ง ได้ตัดสินใจลาออกจากงานด้วยวัยเพียงสี่สิบปี เพื่อจะออกมามีชีวิตอยู่ด้วยการศึกษาพระธรรมเพียงอย่างเดียว พร้อมทั้งได้เดินทางไปดู ไปฟัง ไปแสวงหาตามสถานที่ต่างๆ ด้วยความคิดที่ว่าจะหาสถานที่ที่เหมาะสมสำหรับตนเอง ที่จะไปบวชและพักอาศัยตามสถานที่นั้นๆ และพร้อมกันนั้นก็ได้แสวงหาคำสอนจากสถานที่ต่างๆ มากมายหลายแห่งจากทางยูทูปด้วย จนกระทั่งได้มาพบและกล่าวว่า สะดุดใจ ซาบซึ้งใจ กินใจ ในหลายๆ ประโยค ที่ได้ฟังจากท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ บรรยาย และเผยแพร่ทางยูทูป จึงติดตามรับฟังเรื่อยมา จนเริ่มมีความเข้าใจขึ้นบ้าง จึงคิดว่า ควรที่จะหาโอกาสมากราบเท้าท่านอาจารย์ที่มูลนิธิฯ สักครั้งหนึ่ง จึงชวนคุณแม่และเพื่อนสนิทที่เริ่มฟังพระธรรมที่ท่านอาจารย์แสดงด้วยกัน เดินทางมากราบท่านอาจารย์ที่มูลนิธิฯ เมื่อวันที่ ๓ พฤศจิกายน ๒๕๖๒ ที่ผ่านมา และเมื่อท่านอาจารย์ได้สนทนาด้วย จึงมีดำริว่า ประสบการณ์ของท่านทั้งสาม จะเป็นประโยชน์ต่อผู้ที่จะมีโอกาสได้รับชมรับฟัง จึงเป็นที่มาของรายการ สนทนาปัญหาสารพัน ตอน ชาวใต้ใฝ่ความจริง ดังท่านจะได้รับชมต่อไปตามลิงค์ด้านล่างนี้...

ข้อความบางตอนจากการสนทนา.........

ผศ.อรรณพ ท่านผู้สนใจธรรมะจากภาคใต้ทั้ง ๓ ท่านยังเป็นผู้ใหม่มากสำหรับการศึกษาพระธรรม แต่มีความสนใจ และเห็นประเด็นต่างๆ ที่จะได้มาสนทนากัน เดินทางมาจากทางใต้ เพิ่งมาถึงเมื่อวันก่อน เมื่อวานได้เจอกัน ขอให้ทั้งสามท่านแนะนำสักนิดหนึ่ง ว่าทำไมถึงได้มาฟังพระธรรมที่ มศพ. แล้วก็ฟังจากทางไหน อย่างไรครับ

คุณรัก ขออนุญาตเท้าความไปนานนิดหนึ่ง คือประมาณสักอายุสามสิบห้า วันหนึ่งส่องกระจกก็มีความรู้สึกตกใจว่าเราแก่มาก (หัวเราะ) คือรู้สึกสลด รู้สึกว่ากลัว คือเราไม่เคยเห็นความแก่ของตัวเราเอง จนวันนั้นที่เราสังเกตุว่าเราแก่ขึ้นมาก ก็รู้สึกสลด นั่นเป็นครั้งแรก หลังจากนั้นเราก็มีประเด็นในชีวิตประจำวันที่เรารู้สึกว่า เราอาจจะไม่สมหวังในสิ่งที่เราปรารถนา เราเกิดความทุกข์ วันนั้นก็นอนดูความรู้สึกของเราทั้งวัน เพราะว่าปกติ เรื่องที่เราไม่ชอบเรามักจะย้อนคิด นอนดูก็ไม่หาย คิดเรื่องนี้อยู่ได้ ทั้งๆ ที่เราก็บอกว่าอย่าคิด แต่มันก็คิด ทำให้รู้สึกว่า เราบังคับมันไม่ได้ นั่นคือเหตุการณ์ที่สอง

หลังจากนั้น เราก็มีความรู้สึกว่า นี่ขนาดเรานอนดู แล้วเราก็พยายามสั่งมัน มันก็ยังทำไม่ได้ มันต้องมีอะไรสักอย่างที่เราไม่รู้ แล้วเราควรจะหาวิธีการ เหมือนหาทางพ้นทุกข์ จากสภาวะอันนี้ ซึ่ง ณ วันนั้น เราไม่มีปัญญาอะไรเลยที่จัดการกับมัน นอนดูทั้งวันทั้งคืน ก็ไม่สามารถจัดการอะไรได้ ก็เลยลองเปิดธรรมะฟัง ซึ่งก็ฟังเยอะ ฟังจากหลายๆ ที่ ในยูทูป บางทีเราก็ serch (ค้นหา) ในกูเกิ้ลเลย "ทางพ้นทุกข์" หรือ ยูทูปก็ "ทางพ้นทุกข์" อะไรอย่างนี้

ผศ.อรรณพ หัวข้อที่เราคิดในใจว่าลองค้นดู
คุณรัก ใช่ค่ะ เพราะว่าเรานอนดูแล้วมันก็ไม่หายไปไหนจริงๆ เราบังคับว่าอย่าคิดนะ อย่าคิดนะ มันก็ยังคิดอยู่ แสดงว่าเราบังคับมันไม่ได้ ก็เลยหาหนทาง ก็เลยฟังธรรมะของหลายๆ ที่ ฟังไปเรื่อยๆ เป็นเวลาหลายปี แต่ก็รู้สึกว่ามันยังไม่ได้ช่วยให้เราเข้าใจมากขึ้น พอผ่านไปสักหลายปีนิดหนึ่ง ก็ รู้สึกว่าเราเริ่มไม่ค่อยสบาย ทำงานก็หนัก ก็เลยคิดว่า ไหนๆ ชีวิตนี้เราก็คงเหลืออีกไม่เยอะแล้ว ก็สี่สิบแล้ว เราน่าจะศึกษาธรรมจริงจังเลยดีกว่า ก็เลยตัดสินใจลาออกจากงาน แล้วก็ตั้งใจว่าจะหาสถานที่บวช คือที่ที่เราสามารถจะศึกษาเรื่องนี้ เรื่องเดียวเลย ให้มีความเข้าใจที่ถ่องแท้

(ภาพท่านอาจารย์และคุณจริยา รักษาชล)

ก็ใช้เวลาประมาณปีหนึ่ง ที่ไปที่ต่างๆ ไปดูสถานที่ ว่าที่นั่นปฏิบัติถูกต้องไหม ปฏิบัติเหมาะสมที่เราจะไปเรียนรู้ไหม หรือว่ากิจวัตรประจำวันที่นั่นได้ศึกษาพระธรรมบ้างหรือเปล่า คือ ณ วันนั้น เราต้องการผู้รู้ ต้องการใครสักคนที่จะมาบอกว่า ทำอย่างไรเราถึงจะพ้นจากความทุกข์ หรือทำไมเราถึงจะสามารถจัดการจิตใจของเราได้ อะไรทำนองนี้ ซึ่งก็หาไม่เจอ (หัวเราะ) จนกระทั่ง มีวันหนึ่งก็ได้มีโอกาสฟัง ยูทูปที่เป็นของชมรมฯ ที่นี่ แล้วก็ได้เห็นท่านอาจารย์สอน ซึ่งหลายๆ ประโยค มันกินใจมาก มันซึ้ง ซึ้งใจ แล้วก็เลยมีความรู้สึกว่า อย่าเพิ่งบวชก่อน (หัวเราะสนุก) ก็เลยหยุดตรงนั้นไว้ก่อน (คลิกอ่าน...แม่ชีคือใคร?)

ผศ.อรรณพ ตอนนั้นที่ฟัง ที่ว่าฟังว่าท่านอาจารย์พูด พูดเรื่องอะไร พอจำได้ไหม?
คุณรัก ต้องบอกว่าเป็นคนโลภพอสมควร คือ ฟังหมดทุกเรื่อง คือ ฟัง ฟัง ฟัง เพราะเรามีความรู้สึกว่า..
ผศ.อรรณพ อันนี้เมื่อไหร่ครับ
คุณรัก เมื่อตอนสามเดือนที่ผ่านมา คือ ทุกครั้งที่ฟัง รักก็จะ เอ..เรื่องที่เราฟังอยู่นี้มันใช่หรือเปล่า? คือจะคิดทบทวน กับภาวะที่เรารู้สึก ว่ามันช่วยให้เราดีขึ้นหรือเปล่า? หรือว่าอะไรอย่างนี้ แต่มันก็..คือหมายถึงที่อื่นด้วย พอฟังท่านอาจารย์หลายๆ ประโยค มันเป็นอะไรที่ทำให้เราต้องกลับมาคิด เช่น คำพูดว่า "พูดคำที่เราไม่รู้จัก" คือ คำนี้เหมือนง่าย แต่ว่ามันเป็นอะไรที่ลึกซึ้ง คือว่าทุกวันเราก็พูดคำที่เราไม่รู้จัก ไม่รู้จักจริงๆ แล้วเราก็พูดเหมือนเรารู้ สิ่งที่รักกลัวที่สุดก็คือ กลัวคนที่เขาไม่รู้แล้วเขาบอกว่าเขารู้ คือ มันจะน่ากลัวมาก...

ขอเชิญคลิกชมและฟังความการสนทนาที่น่าสนใจ น่าติดตามอย่างยิ่งทั้งหมด ได้ที่นี่...

ขอเชิญคลิกชมตอนอื่นๆ ได้ที่ลิงค์ด้านล่าง...

- รายการสนทนาปัญหาสารพัน รายการใหม่ของมูลนิธิศึกษาและเผยแพร่พระพุทธศาสนา
- สนทนาปัญหาสารพัน : แรงงานพม่า สะท้อนปัญหาชาวพุทธ
- สนทนาปัญหาสารพัน : ๑๐ ปีที่เสียไป เปิดใจอดีตแม่ชี พญ.ธิดา คงจรรักษ์
- แม่ชีคือใคร?
- สนทนาปัญหาสารพัน : เกือบจะหย่า กว่าจะเข้าใจพุทธวจน ๕ พฤศจิกายน ๒๕๖๒
- สนทนาปัญหาสารพัน : รู้ความจริง ทิ้งสิ่งที่ผิด
- สนทนาปัญหาสารพัน : อดีตแม่ชีวิปัสสนาจารย์เผยวิกฤตการณ์ชาวพุทธ
- อาจารย์สุจินต์ เป็น คริสต์หรือ?
- สนทนาปัญหาสารพัน : ที่พึ่งที่แท้จริง
- สนทนาปัญหาสารพัน : แสงธรรมส่องถึง L.A. [ตอนแรก]
- สนทนาปัญหาสารพัน : เข้าใจโลกธรรม
- สนทนาปัญหาสารพัน : พบพระธรรมเพราะถูกห้าม
- สนทนาปัญหาสารพัน : แสงธรรมส่องถึง L.A. [ตอนจบ]

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น

กราบแทบเท้าบูชาพระคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง เป็นบุญเหลือประมาณที่ได้พบได้ฟังพระธรรมจากท่าน

ขออนุโมทนากับทั้งสามท่านที่ได้พบได้ฟัง"สิ่งที่จริง"

กราบขอบคุณและอนุโมทนาอาจารย์อรรณพและทีมงานเผยแพร่พระธรรมของ มศพ. ยิ่งค่ะ