ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
บางช่วงบางตอนที่ประทับใจ (เก็บไว้ในหทัย) เป็นเครื่องเตือนใจที่ดีจากชั่วโมงสนทนาเรื่องปฏิบัติธรรม ที่มูลนิธิศึกษาและเผยแพร่พระพุทธศาสนา
วันอาทิตย์ที่ ๖ กรกฎาคม ๒๕๕๗
-----------------------------------------
"ประโยชน์สูงสุดจริงๆ คือ ฟังพระธรรม เข้าใจขึ้น แม้แต่จะคิดร้าย แล้วไม่คิด (ร้าย) แม้แต่จะพูดร้าย ก็ไม่พูดร้ายกับคนอื่น นี้ก็เพราะธรรมที่ได้เข้าใจแล้วคอยอารักขา (รักษา) จากการที่เคยได้ฟังบ่อยๆ เข้าใจว่า อะไรเป็นประโยชน์ อะไรเป็นโทษ จนกว่าจะดับกิเลสได้จริงๆ ตามลำดับขั้น เพราะฉะนั้นประมาทไม่ได้เลย มีชีวิตอยู่ทุกวัน เหมือนอยู่บนปากเหว จะตกเมื่อไหร่วันไหน ไม่สามารถจะรู้ได้เลย เพราะเหตุว่าอกุศลทั้งหมด เหมือนก้อนหินที่ผูกเท้าไว้ ดึงลงต่ำแน่นอน ส่วนกุศลทั้งหลายที่ยังเป็นไปในสังสารวัฏฏ์ ก็เหมือนกับกิ่งไม้ที่เราเหนี่ยวรั้งไว้ที่จะให้พ้นไปจากทางที่จะไปสู่อบายภูมิ เพราะฉะนั้น การฟังพระธรรมแล้วเข้าใจขึ้น เป็นหนทางเดียวที่จะทำให้เข้าใจว่า (อกุศล) ทั้งหมดยังมี อกุศลทั้งหลายยังเต็ม จนกว่าจะได้เข้าใจธรรมเพิ่มขึ้นทีละเล็กทีละน้อยด้วยความไม่ประมาท แล้วก็ละอกุศล เจริญกุศล และชำระจิตให้บริสุทธิ์จากความไม่รู้และการยึดถือสภาพธรรมว่าเป็นตัวตน"
...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง
ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ขออนุญาตร่วมแสดงความคิดเห็น ครับ
พระธรรมมีความละเอียดลึกซึ้ง แม้แต่การอารักขา ก็ต้องเป็นผู้ที่ละเอียดในพระธรรม ก่อนอื่นก็ทำความเข้าใจ แม้คำว่า อารักขาก่อนครับว่าคืออะไร อารักขา หมายถึง รักษา อะไร รักษา ต้องเป็นสภาพธรรมนั่นคือ จิต เจตสิก ที่เป็นสภาพธรรมที่รักษาจิต ไม่ให้ตกไปในอกุศล นั่นคือ จิตที่ดีงาม ที่เป็นกุศลจิตเกิดขึ้นเมื่อใด รักษาจิตใจ คือ อารักขาในขณะนั้น เพราะฉะนั้นในความละเอียดของอารักขา ที่พระพุทธเจ้าทรงแสดง คือ อารักขา เป็นสภาพธรรมที่ดี ที่เป็นจิต เจตสิก ที่เป็นธรรมไม่ใช่เรา เมื่อเข้าใจถูกเช่นนี้ จึงไม่มีตัวตนที่จะห้ามจิตที่ไม่ดี ห้ามวาจาที่ไม่ดี ห้ามกายไม่ดี เพราะเป็นแต่เพียงธรรมที่เกิดตามเหตุปัจจัย ไม่สามารถบังคับบัญชาได้ เพราะเป็นธรรมและอนัตตา และก็ไม่มีตัวตนที่จะทำให้จิตที่ดี วาจาที่ดี และกายที่ดีเกิดขึ้นด้วยความเป็นตัวตน นี่คือความเข้าใจถูกอย่างละเอียด แม้แต่คำว่าอารักขา เพราะเข้าใจถูกว่าเป็นแต่เพียงธรรม ไม่ใช่เรา แต่สะสมเหตุที่ดีคือการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม ปัญญาที่เจริญขึ้น ย่อมเข้าใจความเป็นธรรมดาที่เกิดขึ้นทั้ง กุศล และ อกุศลที่จะเกิดเป็นไปเป็นปกติ ซึ่งขณะใดที่กุศลจิตเกิด ขณะนั้นอารักขาจิต ที่เรียกว่า อารักขโคจร ซึ่ง อาศัยการสะสมอุปนิสัยที่ดีทำให้เกิดกุศลจิตแทนอกุศล การสะสมอุปนิสัยที่ดีจนมีกำลัง เรียกว่า อุปนิสสยโคจร คือ อาศัยการฟัง ศึกษาพระธรรม สะสมสิ่งดี จนมีกำลังทำให้เกิดกุศลจิตเพิ่มขึ้น แต่ถ้าไม่ละเอียด ก็จะเป็นเรามีกุศล เป็นเราที่ดี เป็นเราที่จะอารักขารักษา เป็นเราที่จะทำ แท้ที่จริงเป็นแต่เพียงธรรมเป็นไป พระพุทธเจ้าจึงทรงแสดงหนทางที่ละเอียดลึกซึ้ง อย่างยิ่ง นั่นคือ อุปนิพันธโคจร อันเป็นหนทางสายเอก ที่เข้าใจความจริงว่าเป็นแต่เพียงธรรมไม่ใช่เรา เข้าใจถูกว่า อกุศลก็เป็นธรรม กุศลก็เป็นธรรม อารักขา คือ จิต เจตสิก ก็เป็นธรรม ไม่ใช่เรา การเข้าใจถูกเช่นนี้ ย่อมถึงการดับกิเลสได้ในที่สุด เพราะอาศัย อุปนิพันธโคจร คือ สติปัฏฐาน ที่รู้ความจริงในขณะนี้ว่าเป็นธรรมไม่ใช่เรา ครับ ขออนุโมทนา
ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ขอบพระคุณ และ ขออนุโมทนาในกุศลวิริยะของคุณคำปั่น อักษรวิลัย
และ คุณผเดิม ยี่สมบุญ เป็นอย่างยิ่ง ครับ
ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ
ปัญญาเป็นประโยชน์ในที่ทั้งปวง ควรอบรม ควรเจริญบ่อยๆ เนืองๆ ค่ะ
ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ
ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ
ด้วยความเคารพ จาก ธิดารัตน์ เดื่อมขันมณี
ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ
ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาในกุศลวิริยะของ อ.คำปั่น และ อ.ผเดิมค่ะ
ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ
ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ
ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ