ถ. ตามที่ท่านอาจารย์กล่าวว่า การระลึกรู้รูปใด นามใด จะรู้ที่รูปนั้นนามนั้นอย่างหนึ่งนานๆ ก็สุดแล้วแต่สติ ซึ่งตามปกติ ตามความเป็นจริง สติรู้ได้มากมายเหลือเกิน อย่างเสียงเกิดขึ้น สติก็ระลึกรู้ได้ นิดเดียวแล้วก็หมดไป การระลึกรู้เพียงนิดหน่อยนี้ นับว่าเป็นการระลึกรู้ที่เป็นสติปัฏฐานแล้ว แต่การระลึกรู้สิ่งใดสิ่งหนึ่งนาน ที่อาจารย์ว่า เริ่มเจริญสติ ก็ย่อมมีความโน้มเอียงเป็นอย่างนั้น ซึ่งมีบางท่านสอนให้กำหนดที่รูปนั่งนานๆ กำหนดที่รูปนั่งอยู่อย่างนี้ มีเวทนาเกิดขึ้น ก็บอกว่าไม่ต้องรู้ กำหนดอยู่ที่รูปนั่งเท่านั้น เป็นการจงใจจะกำหนดรู้ที่รูปนั่งนั้น คล้ายๆ ที่บอกว่า ระลึกรู้ที่สิ่งใดสิ่งหนึ่งนาน เป็นการเริ่มเจริญสติ เพราะฉะนั้น จะมีความต่างกันอย่างไร

สุ. สติระลึกรู้ที่สภาพของรูปธรรมหรือนามธรรมเองเป็นเรื่องหนึ่ง แต่ถ้ามีคำสอนที่ว่า ให้ดูที่รูปนั่งอย่างเดียว ไม่เหมือนกันแล้ว

สติเป็นอนัตตา ธรรมทั้งหลายเป็นอนัตตา แม้สติ เพราะฉะนั้น จะมีใครสั่ง ใครบังคับ มีใครโน้มน้าวให้เกิดความพอใจติดข้องที่จะไปรู้เฉพาะรูปเดียว นั่นเป็นการติด ไม่ใช่เป็นการละ เป็นอัตตา ไม่ใช่เป็นอนัตตา นี่ผิดกันแล้ว และรูปนั่งก็ไม่มีลักษณะที่จะให้รู้ได้

ที่มา และ อ่านเพิ่มเติม ...

แนวทางเจริญวิปัสสนา ตอนที่ 189