ขอความกรุณาท่านผู้รู้ช่วยตอบอย่างชัดเจน เจาะจง ตรงไปตรงมา และเข้าใจง่ายด้วยนะครับ ผมจะได้ไม่ต้องรบกวนถามปัญหาทำนองเดียวกันนี้ซ้ำอีก

พระอริยบุคคลประจักษ์แจ้งถึงลักษณะธรรมที่เกิดขึ้นว่า เป็นเพียงลักษณะของรูปธรรมและนามธรรม ซึ่งมีลักษณะเฉพาะตัวแต่ละอย่างไม่ปะปนกัน สงสัยว่าท่านเหล่านั้นประจักษ์แจ้งอยู่ตลอดเวลาที่สภาพธรรมนั้นเกิดขึ้นหรือไม่

และเมื่อสภาพธรรมใดๆ ก็ตามปรากฏขึ้น ท่านจะแบ่งแยกได้เด็ดขาดหรือไม่ว่า สิ่งนี้คือสภาพธรรมที่แท้จริงและสิ่งนั้นคือบัญญัติ เพราะเมื่อมีการสื่อสารกับปุถุชนที่ยังไม่เห็นสภาพธรรมตามลักษณะที่แท้จริง ก็ต้องปะปนกันระหว่างบัญญัติและสภาพธรรมที่แท้จริง จึงต้องการทราบว่าท่านผู้เจริญด้วยปัญญาเหล่านั้น สูญเสียลักษณะการรับรู้บัญญัติที่เป็นการสมมติที่มีอยู่ในตัวท่านหรือไม่อย่างไร

บุคคลสองคนที่ได้มารู้จักและมีอัธยาศัยที่เป็นมิตรที่ดีต่อกันนั้น จะเนื่องด้วยผลของกรรมหรือไม่ และเป็นเพราะกุศลกรรมหรืออกุศลกรรม โดยเฉพาะอย่างยิ่งบุคคลที่ครองเรือนในฐานะสามีภรรยานั้น เป็นผลสืบเนื่องมาจากกุศลกรรมหรืออกุศลกรรมอย่างไร

ขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูง

พระอริยบุคคลไม่ประจักษ์แจ้งสภาพธรรมตลอดเวลา เพราะปัญญาที่เกิดไม่ตั้งอยู่ตลอดเวลา พระอริยบุคคลที่ยังไม่เป็นพระอรหันต์ ท่านก็มีอกุศลจิตเกิดได้ แต่ท่านไม่เห็นผิดในสภาพธรรม เพราะฉะนั้นพระอริยบุคคล ท่านสื่อสารกับปุถุชนจึงไม่มีปัญหา เพราะท่านฉลาดในบัญญัติและปรมัตถ์

การที่บุคคลมาคบกันและเกื้อกูลกันในปัจจุบัน เพราะในอดีตเคยเกื้อกูลกันและทำกุศลร่วมกันมา จึงมาพบกันอีก แต่การเกิดอีกนั้นก็เพราะยังมีกุศลกรรมและอกุศลกรรม ฉะนั้นจึงไม่พ้นเรื่องอกุศลที่ยังละไม่ได้จึงมีการเกิดและอยู่ร่วมกันอีก

ขออนุโมทนาครับ