อยากทราบความหมายอย่างละเอียดของคำว่า "ขณิกสมาธิ" ครับ และต้อง มีสมาธิแค่ไหนถึงจะเรียกได้ว่า ขณะนั้นมีขณิกสมาธิ

ขณิกสมาธิ หมายถึง สมาธิที่เกิดกับกามมาวจรจิตทุกขณะ คือ ไม่ใช่อุปจารสมาธิ และอัปปนาสมาธิ เรียกว่าขณิกสมาธิ

ขณะที่ฟุ้งซ่าน ก็มีเอกัคคตาเจตสิก อกุศลจิต จัดเป็น ขนิกสมาธิ ได้หรือไม่คะ?

ขณะที่เป็นอกุศลจิต เป็นขณิกสมาธิ เพราะมีสมาธิเกิดร่วมด้วย

อุปจารสมาธิและอัปปนาสมาธิ คืออะไร และทำอย่างไรถึงจะเรียกว่า อุปจารสมาธิและอัปปนาสมาธิ
กราบขอบพระคุณครับ

อุปจารสมาธิ คือ สมาธิที่สงบแนบแน่นมีกำลังใกล้ต่อฌานจิต อัปปนาสมาธิ คือ สมาธิที่สงบแนบแน่นตั้งมั่นมีกำลังเป็นฌานจิตสามารถระงับนิวรณ์ไม่ให้เกิดนานๆ ได้ ผู้ที่จะถึงอุปจาระและอัปปนาต้องเป็นผู้มีปัญญา เห็นโทษของกามและอกุศลธรรมทั้งหลาย ต้องเป็นผู้ไม่มีเครื่องกังวลใดๆ ละการติดในลาภยศสรรเสริญ เงินทอง บุตรภรรยา บ้านที่ดิน เป็นต้น เป็นเรื่องยากมากๆ ที่จะถึงได้โดยเฉพาะในสมัยนี้เป็นไปไม่ได้เลย เพราะไม่ใช่กาลที่จะบำเพ็ญฌาน แต่ที่ควรอบรมและบำเพ็ญ คือวิปัสสนา เพราะวิปัสสนาหรือสติปัฏฐานจะทำให้รู้แจ้งตามความเป็นจริงละกิเลสได้เป็นสมุจเฉท

ขออนุโมทนาครับ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ