การพิจารณาเห็นกายในกาย เวทนาในเวทนา จิตในจิต และธรรมในธรรม คือ การไม่เห็นกาย เวทนา จิต ธรรม เป็นตัวตน เมื่อสติระลึกรู้ลักษณะของนามธรรมและรูปธรรมทั้งปวง ที่ปรากฏในชีวิตประจำวัน ก็จะรู้ชัดว่า สภาพธรรมเหล่านั้น ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา หนทางนี้เป็นหนทางเดียวที่จะนำไปสู่ที่ดับทุกข์ และที่สุดแห่งความตาย

ขอเชิญรับฟังเพิ่มเติม ...

การฟังเพื่อเข้าใจสภาพธรรมตามความเป็นจริง

ถ้าไม่รู้ จะละการยึดถือสภาพธรรมว่าเป็นสัตว์บุคคลตัวตนได้อย่างไร

ผู้ที่จะอบรมเจริญสติปัฏฐาน อบรมเจริญวิปัสสนาได้ ต้องเข้าใจว่าขณะใดเป็น กุศล ขณะใดเป็นอกุศล รู้ความต่างกันของ "สติ" กับ "หลงลืมสติ" สติในที่นี้ หมายถึง สติเจตสิก ซึ่งเป็นคำสอนของพระผู้มีพระภาค ไม่ใช่สติในความหมายของภาษาไทย ที่มักใช้รวมกันว่า "สติสัมปชัญญะ" และ "สติปัญญา" สติเจตสิก เกิดร่วมกับกุศลจิต ไม่เกิดร่วมกับอกุศลจิต ถ้าจิตในขณะนั้น

1. ไม่เป็นไปกับกุศลขั้นทาน (การให้สิ่งซึ่งเป็นประโยชน์ ต่อผู้อื่น)

2. ไม่เป็นไปกับกุศลขั้นศีล (การละเว้นทุจริต เช่น ศีล 5)

3. ไม่เป็นไปกับกุศลขั้นความสงบของจิตซึ่งเป็นกุศล (สมถะ วิปัสสนา)

ถ้าจิตในขณะนั้น ไม่เป็นไปกับกุศล 3 อย่างนี้ จิตขณะนั้น ต้องเป็นอกุศล ครับ

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ