ความโกรธที่มีกำลัง กลายเป็นความผูกโกรธ การเพ่งโทษ การอาฆาตจองเวร

ขอเรียนถามว่า การจองเวรซึ่งกันและกันนั้น เป็นไปได้อย่างไร เคยฟังชาดกกล่าวถึงการจองเวรข้ามภพข้ามชาติ ผู้ใหญ่บางท่านแนะว่า เวลาทำบุญก็ให้อธิฐานว่า อย่าได้เจอกันอีกเลย

ความโกรธที่มีกำลัง เป็นความผูกโกรธ ผูกเวร ความอาฆาต บางคนโกรธหลายวันบางคนหลายเดือน บางคนหลายปี บางคนโกรธหลายสิบปี บางคนโกรธนานกว่านั้นคือ เป็นหลายๆ ชาติก็มี ที่ว่าข้ามภพข้ามชาติ ก็คือเป็นระยะเวลาที่ยาวนานกว่าเท่านั้นดังนั้นอกุศลที่มีกำลังที่สั่งสมเป็นเวลานานย่อมมีได้ แม้ความรักความผูกพันก็มีเวลาที่ยาวนานข้ามภพข้ามชาติได้ฉันใด ความโกรธก็มีเวลายาวนานได้ฉันนั้น

จองเวร กับอกุศล ไม่มีบุคคลให้จองเวร มีแต่สภาพธัมมะ (จึงหลงไปจองเวร)

ในอดีตมีพ่อค้า ๒ คน คือพระเทวทัตกับพระโพธิสัตว์ คนหนึ่งเป็นพ่อค้าโกง คนหนึ่งเป็นพ่อค้าสุจริต พ่อค้าสุจริตได้ทำให้พ่อค้าโกงเสียผลประโยชน์ ก่อนตายพ่อค้าโกงผูกอาฆาตพ่อค้าสุจริตจนถึงชาติสุดท้ายที่พ่อค้าสุจริตได้เป็นพระพุทธเจ้า

ขอเชิญคลิกอ่านที่นี่ ...

ว่าด้วยธรรมระงับความอาฆาต ๕ ประการ [ปฐมอาฆาตวินยสูตร]

----------------------------------------------

นำมาจากที่นี่ครับ แต่ไม่ทราบว่ากระทู้ไหน เผื่อช่วยได้

เห็นประโยชน์ของกุศลธรรมเห็นโทษของอกุศลธรรมแล้วพิจารณาว่าควรสะสมอะไร.

ยินดีในกุศลจิตของทุกท่านค่ะ