แต่ละท่านยังเป็นผู้มีโลภะ ยังมีโทสะ ยังมีโมหะ และชีวิตที่จะเป็นไปในวันหนึ่งๆ ย่อมไม่มีใครทราบแน่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นอารมณ์ที่น่าพอใจหรือไม่น่าพอใจ ทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจ

แม้แต่ท่านพระโคธิกะเอง ท่านก็ได้รับทุกข์ทางกายเพราะอาพาธที่เรื้อรังประจำตัว แต่ท่านเป็นผู้มีความเพียรระลึกลักษณะของสภาพธรรมที่ปรากฏ จนสามารถ บรรลุถึงความเป็นอรหัตก่อนที่ ท่านจะสิ้นชีวิต

ถ้ายังมีกิเลส ก็ยังต้องเกิดอีก ผู้ที่ไม่เกิดเลยต้องเป็นพระอรหันต์

ถ้าเป็นพระอรหันต์ ตายแล้วจะไม่เกิดอีกเลย ที่เราใช้คำว่า “ปรินิพพาน” ถ้าปรินิพพาน คือ ไม่มีการเกิดอีกเลย ดับหมดทั้ง ๕ ขันธ์ ใช้ค่าว่า “ขันธปรินิพพาน”

ที่มา อ่าน และฟังเพิ่มเติม

โคธิกสูตร ท่านพระโคธิกะฆ่าตัวตาย

ถ้ายังมีกิเลสก็ต้องเกิดอีก