ดิฉันเริ่มสนใจเรื่องการนั่งสมาธิ...และทดลองนั่งดูได้หลายวันแล้ว....และพอจะเริ่มเข้าใจแล้วว่าเหตุการที่เกิดขึ้นกับตัวเองมันคืออะไร อยากจะถามว่า
1.ถ้าเรานั่งสมาธิเราต้องรู้ลมหายใจของตัวเอง เอาจิตไปกำหนดที่ลมหายใจใช่ใหมค่ะ
แล้วถ้าเรานั่งไปนั่งมาแล้วลมหายใจมันแผ่วเบาจนแทบจะจับลมหายใจไม่ได้
มันเคว้งคว้างๆ ไม่รู้จะกำหนดหรือเอาจิตใจไปอยู่ตรงใหนจนต้องออกจากสมาธิกลางคัน
แล้วเราจะเอาจิตใจเราไปอยู่ตรงใหนอย่างไรค่ะ
2.เราจะออกจากสมาธิอย่างไรค่ะ...คือพอออกจากสมาธิกลางคันแล้วรู้สึกมึนๆ เบลอๆ เหมือนคนเหม่อลอย.....ทานข้าวไม่ได้อยากอาเจียร
3.การหัดนั่งสมาธิเองโดยไม่มีผู้รู้แนะนำจะมีผลเสียมากน้อยอย่างไรค่ะ
ต้องขอโทษมาในที่นี้ด้วยนะค่ะถ้าคำถามดูวกวนคือไม่ค่อยถนัดศัพทางธรรมมะเท่าไร พูดตามความเข้าใจของตัวเองค่ะ (ความรู้ทางธรรมยังน้อย)
ก่อนอื่นขอเรียนว่า การศึกษาพระธรรมคำสอนของพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าควรค่อยๆ เป็นไปตามลำดับ โดยเริ่มต้นตั้งแต่การศึกษาคำสอนให้เข้าใจอย่างถูกต้องเสียก่อน การปฏิบัติ คือการรู้ตัวธรรมะตามที่เรียมาจึงจะเกิดขึ้นได้ เมื่อปฏิบัติตรงและถูกต้อง ผลหรือปฏิเวธ คือการบรรลุมรรคผล ดับกิเลสได้ จึงเกิดขึ้นได้ ถ้าเราเริ่มต้นโดยการทำอย่างใดอย่างหนึ่ง โดยไม่รู้ว่า ทำอะไร ทำเพื่ออะไร ปัญญารู้อะไร เบื้องต้นท่ามกลางและที่สุดคืออย่างไร การกระทำนั้นก็ไม่ถูกต้องตามหลักคำสอน ผลที่ถูกต้องย่อมมีไม่ได้ ดังนั้นผมขอแนะนำว่า อย่างเพิ่งทำอะไรดีกว่า เริ่มต้นศึกษาให้เข้าใจจริงๆ ก่อนจะดีกว่าครับ ขอเชิญคลิกอ่านเพิ่มเติมที่ การทำสมาธิมีกี่ขั้น
ขอความรู้ในการนั่งสมาธิสำหรับมือใหม่ครับ
ขออนุโมทนา ในความตั้งใจครับ
ข้อ 1. ถูกแล้วครับ // เป็นปกติครับ ของผู้เจริญสมาธิ ลมหายใจจะเบาลง ละเอียดลงเรื่อยๆ ครับ
ข้อ 2. ก็เป็นปกติเหมือนกัน คือจริงๆ แล้ว ต้องค่อยๆ ออกจากสมาธิ ด้วยการคลายจากสมาธิแล้วมารู้สึกที่ตัวอย่างช้าๆ , คราวหน้าอย่าทำแบบนี้อีกนะครับ
ข้อ 3. จำเป็นมากครับ ที่ต้องมีผู้ชี้แนะ ไม่ควรคลำหาทางเอาเอง , นั่งสมาธิเฉยๆ โดยไม่ศึกษาธรรมะ แทบจะไม่ได้อะไรเลยครับ นอกจากความสงบขณะที่นั่งสมาธิเท่านั้น พอออกจากสมาธิ ก็มีกิเลสรุมล้อมมากมายเหมือนเดิม ทุกข์เหมือนเดิม
เพิ่มให้ ข้อ 4 . ลองศึกษาธรรมะ กับทางเวปไซต์นี้ก่อน ศึกษาให้ละเอียดนะครับ ตามแนวทางที่ท่าน อ.ประเชิญ ได้ให้ไว้ครับ ...มีความรู้มหาศาล ที่รอให้ศึกษาอยู่นะครับ
ขอบคุณมากค่ะ
ขออนุโมทนาค่ะ