ผู้ที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ เป็นผลของกุศลกรรม แต่เนื่องจากว่าในสังสารวัฏฏ์ไม่ได้สั่งสมมาเฉพาะกุศลเพียงอย่างเดียว ยังได้สั่งสมมาทั้งอกุศลด้วย จะเห็นได้

จากอัธยาศัย หรือ พฤติกรรมที่แตกต่างกันไปของแต่ละบุคคล ที่เป็นไปทั้งในทางที่ดีและในทางที่ไม่ดี (ก่อความเดือดร้อนให้แก่บุคคลอื่น) ถ้าเป็นผู้ที่มากไปด้วยอกุศล และกำลังของอกุศลมีมากขึ้นๆ โอกาสของการกระทำอกุศลกรรมก็ย่อมจะเกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็ว อีกทั้งถ้าเป็นผู้ที่ห่างเหินจากการศึกษาพระธรรม ห่างเหินจากการฟังพระธรรม ห่างเหินจากการอบรมเจริญปัญญา โอกาสของการเจริญกุศลแทนการกระทำอกุศลกรรม ย่อมจะเป็นไปได้ยาก ดังนั้น โอกาสที่ดีทีสุดในชีวิต คือ ได้ศึกษาพระธรรม ฟังพระธรรม อบรมเจริญปัญญา ซึ่งจะเป็นหนทางเดียวที่จะค่อยๆ ขัดเกลา

ละคลายอกุศลให้เบาบางลงได้

ดังนั้น ตราบใดที่ปัญญายังไม่ได้อบรมเจริญขึ้น จนกระทั่งถึงขั้นที่สามารถดับ

กิเลสได้อย่างเด็ดขาด จะเป็นผู้ที่ประมาทกำลังของอกุศลไม่ได้เลย ครับ

โอกาสเพียงเล็กน้อยในการกระทำกุศล แม้นน้อย กระทำบ่อย

ทีละเล็กละน้อย ไม่ประมาทหรือมองข้ามกุศลแม้เล็กน้อยนิดหน่อย

น้ำทีละหยดเต็มตุ่มได้ฉันใด กุศลที่ค่อยๆ สะสมก็เต็มได้ฉันนั้น

เช่นกันกับอกุศล ทีละเล็กทีละน้อย ทำบ่อย ย่อมเพิ่มพูนหนาขึ้น ขัดเกลาได้ยากขึ้น

พึงเป็นผู้ไม่ประมาทในธรรมทั้งปวง

ขออนุโมทนาค่ะ

อกุศลยิ่งมาก ยิ่งเป็นผู้ห่างไกลจากกุศล ห่างไกลจากธรรมะ ห่างไกลจากสติปัฏฐานค่ะ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ