พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 291

๗. อุฑฑิตสูตร

[๑๙๐] เทวดาทูลถามว่า โลกอันอะไรหนอดักไว้ อันอะไรหนอล้อมไว้

โลกอันอะไรหนอปิดไว้ โลก ตั้งอยู่แล้วในอะไร.

[๑๙๑] พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสตอบว่า โลกอันตัณหาดักไว้ อันชราล้อมไว้ โลกอันตัณหาดักไว้ อันชราล้อมไว้ โลกอันมฤตยูปิดไว้ โลกตั้งอยู่แล้วในทุกข์.

อรรถกถาอุฑฑิตสูตร

พึงทราบวินิจฉัยในอุฑฑิตสูตรที่ ๗ ต่อไป:-

บทว่า ตณฺหาย อุฑฺฑิโต แก้เป็น ตณฺหาย อุลฺลงฺฆิโต แปลว่า อันตัณหาดักไว้ อธิบายว่า ก็เชือกคือ ตัณหาร้อยรัดมัดจักษุให้ติดกับหลักคือรูป ร้อยรัดโสตเป็นต้น กับเสียงเป็นต้น เพราะฉะนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสว่า โลกอันตัณหาดักไว้แล้ว ดังนี้. บทว่า มจฺจุนา ปิหิโตแปลว่า อันมฤตยูปิดแล้ว อธิบายว่า กรรมกระทำอัตภาพให้ติดกันไปเป็นพืดก็สัตว์ทั้งหลายย่อมไม่รู้ความเกิดติดต่อกันไปแห่งจิตดวงหนึ่งที่ไม่ห่างกันเพราะถูกเวทนาในเวลาใ่กล้ต่อความตายที่มีกำลังปิดบังไว้ (ท่วมทับแล้ว) ราวกะถูกภูเขาปิดบังอยู่ ย่อมไม่รู้ความตายอันนั้น เพราะฉะนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสว่า โลกอันมฤตยูปิดบังไว้ ดังนี้.

จบอรรถกถาอุฑฑิตสูตรที่ ๗

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ