หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๓๕๐]

สิ่งที่ควรทำในระหว่างที่มีชีวิต

ความเข้าใจความเป็นจริงของธรรม จะนำไปสู่กุศลทั้งปวง ไม่รั้งรอโอกาสด้วย เพราะใครจะรู้ว่าจะจากโลกนี้ไปวันไหน เดี๋ยวนี้ก็ได้ เย็นนี้ก็ได้ แต่เราไม่เคยคิดเลยว่าแล้วไปไหน? ทำไมเรามาถึงที่นี่ได้ ถ้าไม่มีกรรมที่ได้ทำแล้ว มาไม่ได้ เพราะฉะนั้น ที่จะไปต่อไป ก็ตามกรรมหนึ่งในสังสารวัฏฏ์ที่จะทำให้มีการเกิดต่อไปแล้วก็ตายอีกแล้วก็เกิดอีกแล้วก็ตายอีก

เพราะฉะนั้น เกิดแล้วตายเป็นของธรรมดา แต่ว่าถ้าไม่มีความเข้าใจที่ถูกต้อง ก็มีแต่ความไม่รู้ มีแต่ความเห็นแก่ตัว และมีแต่การทำสิ่งใดๆ ก็ได้เพื่อให้ได้มาซึ่งความสุขส่วนตัว ไม่คิดแม้แต่จะสละเพียงเล็กน้อย แต่ถ้าเป็นคนที่มีปัญญา เศษกระดาษตก เก็บไหม? ใครทำตกก็ไม่เป็นไร ช่วยให้สะอาดขึ้นไหมแค่กระดาษชิ้นเดียวถ้าทุกคนเก็บ แค่นี้ทำไม่ได้หรือ? เห็นไหม ความเห็นแก่ตัวอย่างยิ่ง กับ การที่สามารถจะรู้ว่าโอกาสที่จะทำความดีหายาก เพราะฉะนั้น โอกาสที่จะทำความดีเมื่อไหร่ ถ้าไม่ทำ ขณะนั้น ก็เป็นอกุศล ก็สะสมอกุศลต่อไป เพราะฉะนั้น ผลที่เห็นก็คือชีวิตที่ยากเข็ญของชาวโลกทั้งหมดซึ่งต้องเป็นไปตามกรรม เพราะไม่รู้ว่าเหตุไรจึงเป็นอย่างนั้น

แต่ว่าถ้าคนที่มีความรู้ความเข้าใจและเห็นโทษของความไม่รู้ ก็จะเริ่มเข้าใจความจริง และปัญญานั้นก็จะค่อยๆ ละความไม่รู้ จนกระทั่งสามารถที่จะละความเห็นแก่ตัวเพราะรู้ว่าไม่มีตัว เพราะฉะนั้น ก่อนอื่นต้องเข้าใจให้ถูกต้องว่า ความที่ไม่ดีทั้งหมด เป็นอกุศล มาจากความไม่รู้และการยึดถือสภาพธรรมว่าเป็นเรา แต่ความจริง เราอยู่ได้กี่วัน วันไหนจะไม่ใช่เราอีก (ตาย) แน่นอน แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ เพราะฉะนั้น สิ่งที่ควรทำระหว่างที่มีชีวิต ก็คือ เข้าใจพระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสรู้อันเป็นเหตุที่จะให้มีความประพฤติที่ดี

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย

ขออนุโมทนาครับ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

กราบอนุโมทนายิ่งค่ะสาธุค่ะ