หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๖๕๒]

ศัตรูที่มองไม่เห็น

มิตร หมายความถึงสภาพธรรมที่ไม่ใช่เรา แต่ต้องเป็นกุศลจิต ถูกต้องไหม? ศัตรู ก็ไม่ใช่คนหนึ่งคนใด แต่ต้องเป็นสภาพธรรมที่ไม่ดี เป็นอกุศล แล้วมิตรจริงๆ อยู่ที่ไหน แล้วก็ศัตรูจริงๆ อยู่ที่ไหน ศัตรูภายนอกมีได้ไหม ถ้าบุคคลนั้นไม่มีจิตที่เป็นศัตรูกับคนนั้นเลย ไม่มีอกุศลใดๆ ที่คนอื่นจะมาทำให้เดือดร้อน ที่จะทำให้หวั่นไหว แม้ว่าเป็นศัตรูภายนอกที่พยายามที่จะเบียดเบียนทำร้ายทุกอย่าง แต่คนที่ไม่หวั่นไหว ไม่เดือดร้อน เพราะขณะนั้น เป็นกุศล ขณะนั้นก็ไม่มีศัตรู เพราะว่าไม่มีศัตรูภายใน ขณะนั้นเลย เพราะฉะนั้น แม้จะเป็นศัตรูภายนอกสักเท่าไหร่ ก็ไม่สามารถที่จะทำอันตรายต่อผู้ที่กำลังมีกุศลจิตได้

ด้วยเหตุนี้ พระธรรมจึงเป็นสิ่งที่ต้องเข้าใจ แม้แต่คำเดียว ให้ชัดเจนว่าความเป็นมิตร ต้องอยู่ที่จิต และก็ต้องเป็นธรรมที่เป็นกุศล เพราะว่า ตามความเป็นจริง อยู่คนเดียวในโลกหรือเปล่า แล้วคิดถึงคนอื่นว่าเป็นมิตรหรือเป็นศัตรู? ซึ่งขณะจิตนั้นเอง เป็นกุศลหรือเป็นอกุศล ขณะที่คิดถึงใครก็ตาม ขณะที่เป็นอกุศล ก็คือมีศัตรูใกล้ที่สุด อยู่ในใจ ทำร้ายแล้วด้วย โดยที่ไม่รู้ว่าต่อไปข้างหน้า ถ้าศัตรูนี้มีกำลังมากขึ้น จะทำร้ายได้มากกว่านี้อีก แต่ว่าเป็นศัตรูที่มองไม่เห็น

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย

ขออนุโมทนาครับ

กราบอนุโมทนาครับ