ขออนุญาตเรียนถามท่านวิทยากรนะครับว่า

ในการเทศนาธรรมของพระพุทธองค์ต่อพุทธสาวก

บางครั้งเป็นเรื่องราวของชาดก

บางครั้งเป็นเรื่องในอดีตชาติก่อนของแต่ละท่าน

บางครั้งเป็นเรื่องราวในพระสูตร

ซึ่งต่างก็เป็นบัญญัติด้วยกันทั้งนั้น

(มิได้กล่าวถึงปรมัตถธรรมเลย)

แต่ผู้ฟังท่านฟังอย่างไรครับ

ท่านจึงได้บรรลุคุณธรรมอันประเสริฐ

มีดวงตาเห็นธรรมจากเรื่องราวที่พระพุทธองค์ทรงตรัสนั้น

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาครับ

ขอบพระคุณ อ.ประเชิญ และขออนุโมทนาครับ

ที่ อ.ประเชิญ กล่าวข้างต้นนั้น

แสดงว่าผู้ฟังแต่ละท่านข้างต้นเมื่อได้ฟังแล้ว

เกิดปัญญาพิจารณาบัญญัติที่หลากหลาย

จากพระธรรมเทศนาของพระพุทธองค์

แล้วน้อมลงสู่สัจจะได้

มิใช่อยู่ที่บัญญัตินั้นๆ เท่านั้น

ต่างกับปุถุชนที่จะรับฟังกี่ครั้งกี่ครั้งก็ไม่พ้นไปจากบัญญัติ

แม้จะเข้าใจเรื่องราวที่มาที่ไป

ซาบซึ่งในอรรถเพียงใด

แต่ก็ยังไม่แจ่มแจ้งในสัจจธรรมจากบัญญัตินั้นๆ

และขณะนั้นสติปัฏฐานก็ไม่เกิดด้วย

เช่นนี้ จะเข้าใจถูกต้องหรือไม่ครับ

ความจริงในชีวิตประจำวันไม่พ้นปรมัตถธรรมเลย แม้จิตกำลังรู้บัญญัติ ขณะนั้น

ก็มีปรมัตถ์ จิตเกิดดับสลับกันรวดเร็วมาก สติปัฏฐานระลึกรู้จิตที่กำลังรู้บัญญัติ

ก็ได้ครับ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาครับ

ศึกษา "เรื่องราวของธรรมะ"...เพื่อเข้าถึง "ตัวธรรมะ"ถ้าศึกษาเรื่องราวของธรรมะ แล้วติดอยู่ที่เรื่องราวของธรรมะ...ก็ไม่รู้จัก "ตัวธรรมะ"ท่านอาจารย์สอนอย่างนี้.
ขออนุโมทนาค่ะ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขอขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ