วันนี้ มีโอกาสได้รับฟังธรรมบรรยายทางวิทยุ ตอนหกโมงเย็นใจความตอนหนึ่ง ท่านอาจารย์ได้ถามท่านผู้ฟังในที่นั้น ว่า ...

"ท่านผู้ฟังมีฉันทะ-ความพอใจใคร่ที่จะเป็นคนดี หรือ เป็นพระโสดาบัน กรุณาแสดงความคิดเห็นด้วยค่ะ"

ซึ่งก็มีท่านผู้แสดงความคิดเห็น ต่างๆ กันไป ตามประสบการณ์และความเข้าใจ ด้วยเหตุผลที่น่าฟัง ข้าพเจ้ามีความเห็นว่าเป็นคำถามที่น่าพิจารณา ... จึงขออนุญาตเรียนถามความคิดเห็นของท่านผู้อ่านทุกท่าน หากท่านอาจารย์ถามท่าน ... ท่านมีคำตอบว่าอย่างไร

ขอบพระคุณค่ะ

ขอตอบว่า มีความพอใจที่จะเป็นคนดี ได้ฟังพระธรรมและพิจารณาพระธรรมค่ะ

อาศัยการฟัง การศึกษาธรรมอันเป็นไปเพื่อการขัดเกลากิเลส ค่อยๆ เป็นคนดีขึ้น เมื่อปัญญาเจริญขึ้นก็ค่อยๆ เป็นคนดีขึ้นจนถึงการบรรลุเป็นพระโสดาบัน

ขออนุโมทนาครับ

ในความเห็นของผม ความเป็นคนดี ไม่พอครับ เพราะความเป็นคนดีมีในคำสอนทุกศานา แต่ไม่ได้พิจรณาสภาพธรรมะที่เป็นคนดีนั้นก็มิใช่เรา ยังยึดถือว่าเป็นสัตว์เป็นบุคคล เป็นเราที่เป็นคนดี

แต่ความเป็นพระโสดาบันนั้นเป็นทั้งคนดีและปราศจากความเห็นผิดว่าเป็นตัวตน

ดังนั้น ถ้ามีฉันทะที่จะเป็นพระโสดาบัน นั่นหมายถึงย่อมต้องมีความเพียรเอาใจใส่ที่จะฟังพระธรรม พิจารณาสภาพธรรม ตั้งความเห็นไว้ถูก จนวันใดวันหนึ่งย่อมถึงความเป็นอริยบุคคล คนดี อาจจะไม่ใช่คนที่มุ่งออกจากสังสารวัฏฏ์ เพียงแต่เป็นคนดีของสังคม และมุ่งหมายไปสู่ภพใหม่ที่ประณีตกว่าก็ได้ ครับ

ขออนุโมทนาค่ะ

วันนั้น ท่านอาจารย์กล่าวไว้บางตอนว่า

"การที่จะชื่อว่าเป็นคนดีจริงๆ ต้องดีจนถึงดับกิเลสแม้ รู้เหตุ-รู้ผล ของการดับกิเลสแล้วแต่หากขาดบารมี ก็ไม่สามารถที่จะเป็นพระโสดาบัน ฯ ชีวิตที่เหลืออยู่ ก็ควรจะ "เจริญเหตุที่จะเป็นผลให้เกิดปัญญา" ข้างหน้า ฯ"

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ