คุณก็คงสะสมมาที่จะชอบคิดเรื่องนี้บ่อยๆ

เหมือนคนอื่นๆ ที่ชอบคิดเรื่องอื่นๆ บ่อยๆ แหละมั้งคะ

ความคิด ห้ามไม่ได้ด้วยสิ มีเหตุปัจจัยสะสมมา มันก็ย่อมคิด

แต่เหมือนเคยได้ยินทางการแพทย์พูดว่า ถ้าเป็นเรื่องฮอร์โมน

คุณก็น่าไปออกกำลังกายมากๆ แบบเป็นเวลาที่แน่นอนทุกวันดีมั้ย

หากิจกรรมอะไรทำ เช่น หากลุ่มเพื่อนสนทนาธรรม แทนการฟังธรรมคนเดียว

(เพราะเดี๋ยวคุณก็คิดอะไรต่อมิอะไรบ่อยๆ อีก)

และพยายามอย่าเข้าใกล้สิ่งที่คุณรู้อยู่แล้วว่าเป็นโทษ

ถ้ายังไม่ใช่คนใจแข็ง ก็ควรอยู่ห่างไว้ดีกว่า

หรือถ้ามีเก็บไว้ ก็แค่ใส่ถุงดำทิ้งลงถังขยะเทศบาลไป (อย่าไปหาซื้อมาเก็บไว้อีกล่ะ)

หาสิ่งที่ชอบอย่างอื่นที่เป็นโทษน้อยกว่าการคิดเรื่องนี้ มาไว้คิดบ่อยๆ แทน

เช่น คิดเรื่องโทษของการติดข้อง......

สะสมการคิดอย่างอื่น เรื่องอื่นที่เป็นกุศลบ่อยๆ เท่าที่ทำได้ (อาจคิดน้อย แต่บ่อยๆ ไง)

การคิดทางอกุศล คงค่อยๆ เบาบางลงได้บ้าง นิดนึงก็ยังดี

ขออนุโมทนาที่คุณเป็นผู้ตรงต่อตัวเองนะคะ

ขออนุโมทนาคุณ prachern.s และคุณ khampan.a

และผู้ที่เจริญกุศลทุกท่านด้วยค่ะ

กามคุณมีสุขน้อย มีโทษมาก ต้องตั้งใจพยายามสำรวมระวังทางกาย ทางวาจา

เปลี่ยนจากอกุศลให้เป็นกุศล เช่น การฟังธรรม การตั้งใจรักษาศีล การให้ทานค่ะ

พยายามฟังธรรมไปเรื่อยๆ นะคะ และต้องตั้งใจอย่างจริงๆ กับตัวเองด้วยว่าอยากขัดกิเลสตัวนี้ออกไปจากใจเรา หากฟังธรรมจนเข้าถึงใจแล้ว ความละอายจะเกิดขึ้นเองเมื่อคิดจะทำอกุศลกรรมใดๆ เราต้องใส่ใจในธรรมะเหมือนเลี้ยงดูนกเล็กๆ (กุศลจิต) ในใจเราให้เติบโตแข็งแรง

เพื่อไว้ต่อสู้กับเจ้าผีร้าย (อกุศลจิต) ที่ชอบออกอาละวาดค่ะ ขออนุโมทนาในความเป็นผู้ตรง และตั้งใจดีด้วยค่ะ

สาธุ

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

มีคำที่น่าคิดในพระไตรปิฎกที่กล่าวว่า

" ลมแรงยังพัดเขาสิเนรุได้ ทำไมจะไม่พัดใบไม้เก่าๆ ให้กระจัดกระจายไม่ได้"

ผู้มีปัญญาแม้กิเลสมีราคะ เป้นต้นเกิดขึ้นแล้วก็ย่อมมีกำลัง ปัญญาก็ย่อมไม่เกิด แม้

ผู้ทีได้ฌานก็ยังเสื่อมจากฌาน จะกล่าวไปใยถึงใบไม้เก่าๆ ที่ไมได้มีปัญญามากมายอะไร

ที่จะไม่หวั่นไหว เมือ่กิเลสเกิดขึ้น ดังนั้นจึงไม่ใช่เมื่อบอกให้ทำแล้วจะทำได้ ต้องมั่นคงว่าสะสมอะไรมามาก และก็ไม่ใช่

หมายถึงบอกให้ปล่อย เพียงแต่ให้รู้ความจริงว่าธรรมมีเหตุปัจจัยก็เกิดขึ้น ทุกอย่างเป็น

ธรรม ต้องไม่ลืมตรงนี้ ไม่งั้นก็จะเดือดร้อนกับสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะมีเราก็ต้องเดือดร้อน

สะสมอะไรมากมายในอดีตที่ผ่านมา เมื่อมีเหตุ จิตก็น้อมไปในทางที่สะสมมา สะสมเหตุ

ใหม่โดยการฟังพระธรรม แล้วเข้าใจความจริงที่เกิดขึ้น โดยมั่นคงว่าเป็นธรรมและเป็น

อนัตตา

บทว่า สพฺพตฺเถสุ น รชฺชติ ได้แก่ ย่อมไม่กำหนัดในสักกายธรรมทั้งปวงอันมีประเภทต่างกันไม่น้อยโดยมีในอดีตเป็นต้น คือ ไม่ให้ราคะเกิดด้วยการบรรลุอริยมรรค. มลทินนั้น จะนำออกไปได้ก็ด้วยน้ำ (แต่) สังกิเลสหาเป็นเช่นนั้นไม่ แต่ (เพราะ) สังกิเลสมีราคะเป็นต้น ที่เป็นมลทินของจิตจะนำออกไปได้ด้วยพระอริยมรรคเท่านั้น. แสดงให้เห็นว่าการจะไม่ให้โลภะเกิดเมื่อเหตุปัจจัยพร้อมจริงๆ นั้นต้องดับกิเลสด้วยการเจริญอริยมรรคมีองค์ 8 ซึ่งปัญญาขั้นแรก ด้วยการรู้ว่าเป็นธรรมไม่ใช่เรา

ขออนุโมทนาครับ อุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

สภาพธรรมทั้งหลายที่เกิดขึ้นในชีวิตปัจจุบันไม่ว่าความโกรธ ความติดข้อง ความไม่รู้

ซึ่งเกิดขึ้นมานั้น ล้วนสั่งสมมาแต่อดีต เมื่อเหตุปัจจัยพร้อมก็เกิดขึ้น ไม่สามารถบังคับ

บัญชาได้ เมื่อได้มาศึกษาพระธรรมจึงรู้ว่าในชีวิตปัจจุบันความติดข้องเกิดขึ้นบ่อยมาก

ซึ่งก็คือ โลภเจตสิก แม้ว่าจะเป็นอกุศลจิตยังไม่เป็นอกุศลกรรมบถ ก็ไม่ควรประมาท

แม้ในอกุศลจิตเล็กๆ น้อยๆ เพราะถ้าสั่งสมไปเรื่อยๆ ก็จะเป็นอกุศลจิตที่มีกำลังจน

สามารถล่วงเป็นอกุศลกรรมบถได้ เห็นด้วยกับหลายๆ ความคิดเห็นน่ะค่ะ โดยเฉพาะ

คำแนะนำคุณ prachern.s ค่ะ

ถ้าตั้งใจจริงๆ ที่จะเลิกก็ไม่น่าจะอยาก คือเพียงไม่เปิดไม่ดูเพียงอย่างเดียวก็จบ แต่ถ้าตราบใดที่ยังมีสื่อพวกนี้อยู่ก็อดดูไม่ได้อีก ทางที่ดีคือไม่ควรมีอย่างว่านี้ไว้ครอบครองควรทิ้งไปเสียให้ไกลๆ ควรใช้เวลาให้เป็นประโยชน์ อย่าปล่อยให้ว่างงาน ไม่ควรอยู่ตามลำพัง ควรมีกิจกรรมกับผู้อื่น

การฟังพระธรรมบ่อยๆ ก็จะช่วยได้เพราะสั่งสมความเข้าใจถูกเห็นถูกในสภาพธรรมตาม

ความเป็นจริงเป็นไปเพื่อการออกจากวัฎฎะ และเห็นโทษของการสั่งสมกิเลส ซึ่งต้อง

วนเวียนอยู่ในวัฎฎะจึงควรอบรมเจริญปัญญาเพื่อลดละกิเลส ขออนุโมทนาทุกท่านค่ะ

การกระทำของเราก็เป็นไปตามการสะสมจริงๆ ครับ

เมื่อฟังพระธรรมแล้วเริ่มเข้าใจบ้างก็จะพอรู้ว่าเป็นสภาพธรรมฝ่ายไม่ดี

ที่ได้สะสมมา มีจริงใช่ไหมครับ เมื่อได้พิจารณาว่ามีประโยชน์หรือมีโทษ

ก็คงจะค่อยๆ ลดการกระทำที่ไม่เป็นประโยชน์ได้ แต่คงจะไม่ทันทีทันใด

เมื่อเข้าใจพระธรรมมากขึ้น น้อมนำมาประพฤติปฏิบัติในชีวิตประจำวันมากขึ้น

การกระทำที่ไม่เป็นไปในสิ่งที่ถูกที่ควรก็จะค่อยๆ ลดลงบ้างตามกำลังของสติปัญญา

จะละความติดข้องพอใจในรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัสกายได้เด็ดขาด

ก็ต้องเจริญปัญญาเป็นพระอริยบุคคลขั้นพระอนาคามี ซึ่งห่างไกลกับปุถุชน

อย่างเรามาก ซึ่งหนทางที่จะเป็นไปอย่างนั้นก็ต้องเริ่มจากการฟังพระธรรม

....คำแนะนำของทุกๆ ท่านมีประโยชน์มาก นำไปพิจารณาดูนะครับ....