พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๓ นตฺถิ ราคสโน อคฺคิ นตฺถิ โทสสโม กลินตฺถิ ขนฺธาทิสา ทุกฺขา นตฺถิ สนฺติปรํ สุขํ.

" ไฟเสมอด้วยราคะ ย่อมไม่มีโทษเสมอด้วยโทสะ ย่อมไม่มีทุกข์ทั้งหลายเสมอด้วยขันธ์ ย่อมไม่มีสุขอื่นจากความสงบ ย่อมไม่มี."

ไฟเสมอด้วยราคะ ย่อมไม่มี

บางนัยแสดงว่า ปรกติ ไฟเมื่อไหม้ สิ่งใด ย่อมปรากฏควัน หรือเถ้า แต่ ไฟคือราคะเมื่อไหม้อยู่ย่อมไหม้ในใจเท่านั้น ไม่ปรากฏแม้ควันและเถ้าเลย ไฟจึงเสมอด้วยราคะไม่

มีบางนัยแสดงว่า ไฟแม้ไหม้ โลกหรือกัปให้พินาศ ก็บางครั้งบางคราวเท่านั้น แต่ไฟคือราคะย่อมไม่เลือกเวลา ไหม้ได้เสมอ ไฟเสมอด้วยราคะจึงไม่มี

โทษเสมอด้วยโทสะ ไม่มี โทสะเมื่อเกิดขึ้น ย่อมฆ่า บิดา มารดาก็ได้ ฆ่าพระอรหันต์ ย่อมเสวยทุกข์เพราะบาปนั้นโทษที่เสมอด้วยโทสะจึงไม่มีทุกข์ทั้งหลายเสมอด้วยขันธ์ ย่อมไม่มี เพราะมีขันธ์ 5 จึงต้องทุกข์ อย่างไร คือต้องบริหาร เช่น ต้องทานอาหาร ต้องกระทำเกียวกับร่างกาย เป็นต้น ไม่เช่นนั้นก็ดำรงอยู่ไม่ได้ ขันธ์ 5 จึงเป็นทุกข์ เพราะ

ต้องทำกิจบริหารอยู่ทุกเมื่อจึงดำรงอยู่ได้

สุขอื่นจากความสงบ ย่อมไม่มี สุขอื่นจะยิ่งกว่านิพพานไม่มี ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย