สวัสดีครับ
ผมมีข้อสงสัยครับบางประการครับ พระสามารถกินเจได้ด้วยเหรอ ไม่ผิดบัญญัติของศีล ๒๒๗ ข้อเหรอครับ กรุณาช่วยอธิบายด้วยครับ งงมากครับ (ช่วงเทศกาลกินเจครับ)
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ในความเป็นจริง เพศบรรพชิต คือ เพศที่สละสิ่งต่างๆ แล้ว ไม่เป็นดังเช่นคฤหัสถ์ เพราะฉะนั้น จะต้องเป็นผู้ที่เลี้ยงง่าย คือ ไม่เป็นผู้เลี้ยงยาก คือ เมื่ออุบาสก อุบาสิกา ให้อาหารอะไรมา ก็ไม่เลือกรับอาหาร เพราะเหตุที่ไม่ชอบอาหารประเภทนั้น ประเภทนี้ หรือ เพราะเป็นเนื้อสัตว์ แต่เป็นผู้ฉันอาหาร เพียงเพื่อประโยชน์ คือ เพื่อความเป็นไปของร่างกาย ที่จะประพฤติธรรมเท่านั้น ไม่ใช่เพื่อเหตุแห่งความอร่อย เพื่อลาภ สักการะ เลย ครับ
ส่วนพระภิกษุ ในการฉันอาหาร สามารถเลือกการฉันอาหารที่เหมาะสมได้ หากรู้ว่าร่างกายตนเองไม่เหมาะสมกับการทานเนื้อสัตว์ ทำให้แพ้ หรือ ทำให้มีโรคมาก ก็สามารถที่จะไม่ทานอาหารเนื้อสัตว์เมื่อได้มาแล้วได้ แต่การไม่ฉันเนื้อสัตว์ตามประเพณีเทศกาลกินเจ ไม่ถูกต้อง ไม่เหมาะสม ครับ
เชิญคลิกอ่านที่นี่ ครับ
ไม่รับประทานมังสวิรัติ จะทำให้ศีลบริสุทธิ์ได้หรือไม่
ทำไมพวกที่กินเจ เขาว่าเป็นเมตตาที่บริสุทธิ์
ขออนุโมทนาครับ
กราบขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ
ขอนอน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ความเป็นบรรพชิต มีความแตกต่างไปจากคฤหัสถ์อย่างสิ้นเชิง ซึ่งไม่ได้เพียงอยู่ที่ความแตกต่างของเพศ เครื่องแต่งกาย บริขารเครื่องใช้ เท่านั้น แต่อยู่ที่ความจริงใจที่จะขัดเกลากิเลสของตนเองเป็นสำคัญ ที่ได้สละอาคารบ้านเรือนออกบวชเป็นบรรพชิตแล้ว ความงดงามทั้งหมดที่เหมาะควรแก่เพศบรรพชิต พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงไว้โดยละเอียดในส่วนของพระวินัย ซึ่งจะเป็นประโยชน์แก่ผู้ที่มีโอกาสได้ศึกษาและมีความเข้าใจอย่างถูกต้อง ที่จะเกื้อกูลให้ได้ประพฤติตนให้ถูกต้อง ไม่กระทำในสิ่งที่ผิดหรือเป็นไปเพื่อความพอกพูนซึ่งอกุศลธรรมทั้งหลาย การต้องอาบัติแม้เล็กน้อยของพระภิกษุ ก็มีโทษ ถ้าตราบใดที่ยังไม่ได้แก้ไขให้ถูกต้องตามพระธรรมวินัย ย่อมเป็นเครื่องกั้นการบรรลุมรรค ผล นิพพาน และเป็นเครื่องกั้นการไปสู่สุคติภูมิด้วย ข้อความในพระไตรปิฎกตอนหนึ่ง มีว่าความเป็นบรรพชิต ถ้าหากรักษาไม่ดี ก็มีแต่จะคร่าไปสู่นรก เท่านั้น ครับ
...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ
ขอเชิญอ่านเพิ่มเติม...
อามคันธสูตร ว่าด้วยมีกลิ่นดิบ ไม่มีกลิ่นดิบ และ อรรถกถา