ผมมีเรื่องจะเรียนปรึกษา และสอบถามพระอาจารย์ และผู้รู้ธรรมทั้งหลายครับ

ผมและครอบครัวเป็นคนหนึ่งที่ทำบุญ ถวายทาน รักษาศีล และเจริญวิปัสสนากรรมฐานมาโดยสม่ำเสมอ แต่มีบางครั้ง ที่จิตผมมีวิตก วิจารณ์ ฟุ้งซ่านถึงกรรมไม่ดีที่ผมได้เคยปฏิบัติ คอยหลอกหลอน ดวงจิตของผมมาตลอด ได้เคยปรึกษาพระอาจารย์ผู้รู้ทั้งหลาย ท่านบอกให้ลืมอดีตอยู่กับปัจจุบันขณะ มิฉะนั้นจะเป็นตัวตัดธรรมขั้นสูงขึ้นไป แต่ก็อดไม่ได้ที่จะถึงกรรมไม่ดี คือเรื่องมีอยู่ว่า เมื่อ ๑๕ ปีก่อน ตอนผมยังเรียนมัธยมต้น (อายุ ๑๔ ปี) ผมได้บรรพชาสามเณรภาคฤดูร้อนกับที่โรงเรียน ๑ เดือน ผมได้ปฏิบัติพระธรรมวินัยเคร่งครัดมาโดยวิรัติศีล ๑๐ เป็นอย่างดี แต่คืนวันสุดท้ายก่อนสึกได้มีเณรที่มาบวชรวมกัน ซึ่งไม่ได้สนิทหรือรู้จักมาก่อน เข้าใจว่าคงเป็นกะเทยหรือตุ๊ดได้ย้ายมานอนติดกับผม หลังจากนั้นกลางดึก มันได้ใช้ปาก มาอมองคชาติของผม ตอนนั้นผมก็เริ่มรู้ตัวแล้ว แต่ก็อยากจะรู้ว่ามันจะทำยังไงต่อ ปรากฏว่ามันก็ยังทำต่อ จนในที่สุดผมก็เกิดหิริโอตตัปปะ บอกให้มันหยุด และไล่มันไปที่อื่น ผมไม่ได้มีน้ำอสุจิหลั่งและไม่ได้รู้สึกดีด้วย แค่อยากรู้ว่ามันจะทำอะไรของมัน ผมอยากทราบว่า

๑. ผมไม่รู้ว่า อย่างนี้ศีลข้อ อพรัมมจริยา ของผมจะขาดหรือไม่?

๒. ถ้าความเข้าใจของผมในตอนเด็ก คือเหมือนเล่นกัน ไม่ได้มีจิตคิดเสพกามใดๆ และคิดว่า ศีลข้อ อพรัม หมายถึงไม่นอนกับผู้หญิง อย่างนี้ผมจะมีบาปติดตัวหรือ ไม่?

๓. เจตนาของผมไม่ได้รัก ไม่ได้ชอบหรือปราโมทย์ ไม่ได้ลักเพศ และไม่ได้คิดมาก่อน ว่าจะมีคนอุบาทว์อย่างนี้ แต่ผมก็ไม่ได้ห้ามตอนแรก ผมจะมีกรรมไม่ดีติดตัวหรือไม่ครับ?

๔. ผมควรทำอย่างไร เมื่อจิตเข้าสู่องค์ฌาน จะต้องมีความคิดว่าเราทำผิด เรามันไม่ดีมารบกวนอยู่เสมอ

๕. ผมได้ปรึกษาญาติทางธรรมและพระอาจารย์ ท่านได้กล่าวว่ากรรมเกิดจากเจตนา เมื่อผมไม่มีเจตนา ผมนอนของผมเฉยๆ มันมาทำผม อย่างนี้ผมผิดหรือไม่ครับ

ขอบพระคุณ สหธรรมมิก ทุกท่านที่ให้ความกระจ่างและแก้ข้อปริวิตกของผมครับ

ควรอบรมปัญญาให้เข้าใจถูกต้อง ในขณะปัจจุบันนี้แม้ในเรื่องการเจริญวิปัสสนาตามที่คุณเข้าใจ และจะรู้เข้าใจว่าไม่ใช่บังคับไม่ให้คิด แต่ทุกอย่างเป็นธรรมและเป็นอนัตตา ควรเริ่มจากปัญญาที่เข้าใจว่า เป็นธรรมไม่ใช่เรา ขอให้คุณลองฟังไฟล์ธรรมในเว็บนี้และร่วมสนทนากันในกระดานสนทนาต่อไปครับ ขออนุโมทนา

เป็นผู้ที่มีหิริโอตตัปปะดีค่ะ

ส่วนอกุศลที่ดับไปแล้ว ก็ขอให้เป็นข้อเตือนใจ เพื่อความสำรวมระวังต่อไป สิ่งที่ผ่านไปแล้วแก้ไขอะไรไม่ได้ ไม่ควรปล่อยให้สิ่งนั้นทำให้เกิดอกุศลจิตอีก

ขอให้เจริญในธรรมค่ะ

ขออนุโมทนา ในกุศลจิตของเจ้าของกระทู้ รวมทั้งเป็นผู้สนใจฝักใฝ่ในการศึกษาพระธรรมคำสอนขององค์พระสัพพัญญู สิ่งที่ล่วงไปแล้ว ไม่สามารถแก้ไขอะไรได้ ไม่ควรใส่ใจ ไม่เป็นประโยชน์ครับศึกษาพระธรรมจาก web นี้แหละครับ หากความเข้าใจเพิ่มขึ้น ความทุกข์ใจก็จะค่อยๆ จางคลายลงไปบ้าง ทีละเล็กทีละน้อย เป็นประโยชน์ต่อชีวิตทั้งวันนี้และวันหน้าครับ