รบกวนท่านผู้รู้ช่วยอธิบายโดยละเอียดถึงการระลึกรู้ถึงลักษณะโลภะเวลาที่โลภะเกิดนะครับ ว่ามันไม่ใช่ตัวเราอย่างไรบ้าง ผมกลัวว่า ที่เข้าใจอยู่อาจผิดพลาดได้ครับ

ขออนุโมทนาครับ

จริงๆ แล้ว นามธรรมและรูปธรรมทั้งหมดไม่ใช่ตัวเราเลย แต่เราเข้าใจผิดว่าเป็นเราดังนั้นเมื่อสติระลึกรู้พร้อมกับสัมปชัญญะย่อมเห็นตามเป็นจริงว่าไม่ใช่ตัวเรา

แต่กว่าสติปัฏฐานจะเกิด กว่าจะรู้จักตัวจริงของโลภะ ก็ต้องอาศัยปัญญา คือ ความเข้าใจจากขั้นการฟัง และการไตร่ตรองพิจารณาในสิ่งที่กำลังปรากฎโดยไม่เลือก เพราะถ้าคิดที่จะเลือกแสดงว่า ยังขาดความเข้าใจในความเป็นอนัตตาของสภาพธรรมค่ะ

ปัญญารู้ความต่างกันของลักษณะที่โลภะเกิดแล้วติดข้องเป็นธรรมะไม่ใช่เรา ต่างกับขณะที่โลภะเกิดแล้วยังยึดถือว่าเป็นเราติดค่ะ

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

ธรรมทั้งหลายเป็นธรรมไม่ใช่เรา คิดก็ไม่ใช่เรา โกรธก็ไม่ใช่เรา แต่จะรู้ว่าไม่ใช่เราก็ต่อเมื่อสติปัฏฐานเกิดระลึกรู้ตรงลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังเกิดขึ้น ที่สำคัญให้เข้าใจคำว่าอนัตตา บังคับบัญชาไม่ได้ คือบังคับให้สติเกิดหรือไม่เกิดก็ไม่ได้ บังคับให้เลือกรู้โลภะหรือสภาพธรรมอื่นก็ไม่ได้ เป็นอนัตตา สติปัฏฐานไม่ใช่การคิดนึกถึงสภาพธรรมที่เกิดขึ้น แต่เป็นการรู้ตรงลักษณะของสภาพธรรมที่เกิด โลภะมีจริง แต่ไม่รู้ว่าเป็นธรรม เพราะไม่รู้ลักษณะว่าเป็นนามธรรมหรือเป็นธรรมอย่างหนึ่ง เช่นเดียวกับสภาพธรรมอื่นๆ ก็มีจริง ดังนั้น ที่กล่าวว่าไม่ใช่ตัวเรา คือมีลักษณะของสิ่งที่มีจริงให้รู้ว่าเป็นธรรมไม่ใช่เรานั่นเองครับ ซึ่งจะรู้ได้เมื่อสติปัฏฐานเกิด

ขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

สาธุ

ขอบพระคุณ และขอกราบอนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาครับ