00390 เราควรพูดในกาลอันสมควร

เราควรพูดในกาลอันสมควร ไม่ควรพูดในกาลอันไม่สมควร เราจะต้องคำนึงถึงความรู้สึกของคนอื่นด้วย เมื่อไม่ใช่กาลที่สมควรแก่การสนทนาธรรม เราก็พูดกันในเรื่องอื่นได้ด้วยกุศลจิต

ดังนั้น “เราปฏิบัติธรรมะด้วยเช่นกัน ในเวลาที่เราไม่ได้สนทนาธรรม”

ธรรมเตือนใจวันที่ : 22-07-2549

ขออนุโมทนา

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

สภาพจิตเป็นสำคัญ ไม่ใช่เรื่องที่พูด จริง แท้ ประกอบด้วยประโยชน์ และดูกาลเวลา

สาธุ

ในพระไตรปิฏกแสดงไว้ว่า มีลูกกาตัวหนึ่ง หงส์ ๒ ตัว คาบกิ่งไม้ แล้วให้ลูกกาคาบเกาะไว้ ในขณะที่บินนั้น ข้างล่างมีพระราชากำลังเสด็จเลียบพระนคร มีรถม้าอาชาไนย ๒ เป็นพาหนะ ลูกกาจึงคิดว่าเราก็เปรียบเหมือนพระราชา ที่มีหงส์ ๒ ตัว นำไป จึงได้กล่าวคำพูดนี้ออกมา หงส์ได้ยินดังนั้นจึงโกรธ จึงไปบอกพ่อหงส์ พ่อหงส์จึงตำหนิลูกกาที่พูดอย่างนั้น

สภาพจิตเป็นสำคัญ ปกติคนเรามักชอบคำชม ไม่ชอบคำติ แต่ถ้าติเพื่อก่อ (ให้ระลึกถึงกุศล) ควรพิจารนาเจตนา สาระ ประโยชน์ ถ้าโกรธไปแล้วจะได้หายโกรธ แล้วแก้ไข ... ก็ยังไม่สาย.

อนุโมทนาด้วยนะ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ