พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์ เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้าที่ ๒๓๖

ก็อย่างไร ภิกษุจึงชื่อว่าเวทคู? เหล่าอกุศลธรรมอันลามก อันให้เศร้าหมอง นำให้เกิดในภพใหม่ ให้มีความกระวนกระวาย มีวิบากเป็นทุกข์ ให้มีชาติ ชรา มรณะต่อไป อันภิกษุนั้นรู้แจ้งแล้ว อย่างนี้แล ภิกษุชื่อว่าเวทคู. ชื่อว่า เวทคู เพราะอกุศลธรรมทั้งหลาย ไปแล้ว (สิ้นไปแล้ว) ด้วยเวททั้งหลายคือ มรรคญาณ ๔ [อริยมรรคญาณ ได้แก่ ปัญญาที่เกิดร่วมกับมัคคจิต ๔ ทำกิจประหารกิเลส ตามกำลังแห่งมรรค แต่ละขั้นๆ ]

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๒ - หน้าที่ 138

บทว่า เวทคู ได้แก่ถึงที่สุดทุกข์ด้วยเวทคือมรรค ๔.

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อุทาน เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้าที่ ๑๙๖

บุคคลผู้ชื่อว่า เวทคู เพราะถึง คือบรรลุเวท กล่าวคืออริยมรรคญาณ หรือ ถึงคือบรรลุพระนิพพานด้วยเวทนั้น.

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อิติวุตตก เล่ม ๑ ภาค ๔ หน้าที่ ๔๐๕

บทว่า เวทคู ความว่า ผู้ถึงเวท (จบเวท) เพราะถึงฝั่งแห่งอริยสัจจ์ ๔ ที่จะพึงรู้.

ขอขอบพระคุณและขออนุโมทนากุศลทุกประการของทุกๆ ท่านค่ะ

ด้วยความเคารพยิ่ง จาก ธิดารัตน์ เดื่อมขันมณี (ใหญ่ราชบุรี)