[เล่มที่ 36] พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต เล่ม ๓ - หน้า 825

ทุติยปัณณาสก์

อานิสังสวรรคที่ ๕

๓. อนิจจสูตร

ว่าด้วยฐานะที่มีได้ และมีไม่ได้

อ่านหัวข้ออื่นๆ ... [เล่มที่ 36]

พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต เล่ม ๓ - หน้า 825

๓. อนิจจสูตร*

ว่าด้วยฐานะที่มีได้ และมีไม่ได้

[๓๖๙] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้พิจารณาเห็นสังขารไรๆ โดยความเป็นของเที่ยง จักเป็นผู้ประกอบด้วยขันติ ที่สมควร ข้อนั้น ย่อมไม่เป็น

*สูตรที่ ๓ ๔ ๕ และ ๖ ท่านไม่พรรณนา

พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต เล่ม ๓ - หน้า 826

ฐานะที่จะมีได้ ไม่ประกอบด้วยขันติที่สมควรแล้ว จักก้าวลงสู่ความเป็นชอบ และความแน่นอน ข้อนั้นย่อมไม่เป็นฐานะที่จะมีได้ เมื่อไม่ก้าวลงสู่ความเป็นชอบ และความแน่นอน จักกระทำให้แจ้ง ซึ่งโสดาปัตติผล สกทาคามิผล อนาคามิผล หรืออรหัตตผล ข้อนั้น ย่อมไม่เป็นฐานะที่จะมีได้.

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้พิจารณา เห็นสังขารทั้งปวง โดยความเป็นของให้เที่ยง จักเป็นผู้ประกอบด้วยขันติ ที่สมควร ข้อนั้น ย่อมเป็นฐานะที่จะมีได้ เธอประกอบด้วยขันติ ที่สมควรแล้ว จักก้าวลงสู่ความเป็นชอบ และความแน่นอน ข้อนั้น ย่อมเป็นฐานะที่จะมีได้ เมื่อก้าวลงสู่ความเป็นชอบ และความแน่นอน จักกระทำให้แจ้ง ซึ่งโสดาปัตติผล สกทาคามิผล อนาคามิผล หรือ อรหัตตผล ข้อนั้น ย่อมเป็นฐานะที่จะมีได้.

จบอนิจจสูตรที่ ๓