รบกวนสอบถามท่านวิทยากรและสมาชิกมูลนิธิดังนี้นะครับ

1. นิวรณ์ในชีวิตประจำวัน มีธรรมที่ใดที่เป็นเหตุใกล้ให้ละคลายนิวรณ์ครับ (ส่วนตัว ผมเป็นคนหดหู่ ขี้เกียจทำเรื่องเดิม เบื่อ และท้อแท้ บ่อยมากๆ ครับ)

2. ความอดทน แต่ในใจก็ทั้งโกรธทั้งโมโหอยู่ ยังไม่ถือว่าเป็นขันติธรรม ใช่มั้ยครับ

3. ความข่มใจ (ทมะ) เป็นลักษณะอย่างไรครับ ฟังดูเหมือนกับว่าบังคับใจได้ ขอช่วยอธิบายอย่างละเอียดทีครับ

4. เหตุใกล้ให้เมตตาบารมีเจริญขึ้นคืออะไรครับ

เมตตาบารมี มีลักษณะเหมือนเมตตาพรหมวิหาร แบบสมถภาวนาหรือเปล่าครับ

ขอบพระคุณมากครับ

๑.ขอเชิญคลิกอ่านที่ ธรรมสำหรับละถีนมิทธะ ๒.ก็เป็นขันติอีกระดับหนึ่งที่ยังดีกว่าล่วงออกมาทางกาย ทางวาจา แต่ถ้าไม่โกรธ

ได้จะดีที่สุด เป็นขันติธรรมอย่างแท้จริง๓.คำว่า ทมะ ในอรรถกถาอธิบายว่า ในบางแห่งหมายถึง อินทริย์สังวรในบางแห่งหมายถึงปัญญา ฯ บังคับไม่ได้ครับ๔.ในอรรถกถาท่านแสดงว่า มีสัตว์อันเป็นที่รัก (ปิยมนาป..) เป็นเหตใกล้หมายถึงสัตว์ที่ไม่เป็นที่ชัง โดยอารมณ์เหมือนกันกับเมตตาพรหมวิหารแต่ต่างตรงที่ปัญญาของผู้เจริญเมตตาว่าเพื่ออะไร..

สาธุ