ขณะที่ปัญญาประจักษ์การเกิดดับของนามธรรมและรูปธรรมที่ปรากฏ ขณะนั้นปัญญาจะรู้ชัดถึงภัยได้อย่างไรครับ ภัยในการเกิดดับของสภาพธรรมนี้ มีอะไรบ้างครับ และการพิจารณาให้เห็นภัยน่าจะเป็นปัญญาในมโนทวารวิถีซึ่งอารมณ์ก็จะเป็นบัญญัติเนื่องจากเป็นการนึกคิดแล้ว เมื่อสติปัฏฐานระลึกถึงการเกิดดับของนามธรรมและรูปธรรมแล้วปัญญาที่ประจักษ์สภาพธรรมที่เกิดดับที่ปรากฏ จะรู้ชัดในภัยของสภาพธรรมนั้นได้โดยไม่ต้องนึกถึงว่าเป็นภัยอย่างไรเลย ไม่แน่ใจว่าจะเข้าใจถูกต้องไหมครับ อยากให้ช่วยอธิบายให้ชัดเจนด้วยครับ

ขอขอบพระคุณครับ

วิปัสสนาญาณขั้นที่ ๖ คือ ภยญาณเป็นปัญญาที่มีกำลังเห็นความจริงของสภาพธรรมและเห็นภัย คือความดับไปๆ ของนามธรรมและรูปธรรมซึ่งไม่น่ายินดี ภยญาณเป็นวิปัสสนาปัญญาที่เกิดทางมโนทวารขณะนั้นมีขันธ์ห้าเป็นอารมณ์

ขออนุโมทนาครับ