๖. สีสัจฉินนสูตร ว่าด้วยตัวกะพันธ์ศีรษะขาด
โดย บ้านธัมมะ 5 ก.ย. 2564
หัวข้อหมายเลข 36723
[เล่มที่ 26] พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย นิทานวรรค เล่ม ๒ - หน้า 721
๖. สีสัจฉินนสูตร
ว่าด้วยตัวกะพันธ์ศีรษะขาด
อ่านหัวข้ออื่นๆ ... [เล่มที่ 26]
ความคิดเห็น 1
โดย บ้านธัมมะ วันที่ 31 ม.ค. 2565
พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย นิทานวรรค เล่ม ๒ - หน้า 721
๖. สีสัจฉินนสูตร
ว่าด้วยตัวกะพันธ์ศีรษะขาด
[๖๕๕] ฯลฯ ท่านพระมหาโมคคัลลานะได้ตอบว่า เมื่อผมลงมาจากภูเขาคิชฌกูฏ ได้เห็นตัวกะพันธ์ไม่มีศีรษะ มีตาและปากอยู่ที่อก ลอยอยู่ในเวหาส แร้งบ้าง กาบ้าง นกตะกรุมบ้าง ต่างก็โผถลาตามจิกทึ้งตัวกะพันธ์นั้น ได้ยินว่า ตัวกะพันธ์นั้นส่งเสียงร้องครวญคราง ฯลฯ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สัตว์นี้ได้เป็นเพชฌฆาตผู้ฆ่าโจร ชื่อว่าหาริกะ อยู่ในกรุงราชคฤห์นี้เอง ฯลฯ.
จบสีสัจฉินนสูตรที่ ๖
อรรถกถาสีสัจฉินนสูตรที่ ๖
ในเรื่องคนฆ่าโจร มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้.
ผู้ฆ่าโจรนั้น ตัดศีรษะพวกโจรเป็นเวลานานตามคำสั่งพระราชา เมื่อบังเกิดในเปตโลก บังเกิดเป็นตัวกะพันธ์ไม่มีศีรษะ.
จบอรรถกถาสีสัจฉินนสูตรที่ ๖