[เล่มที่ 70] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๘ ภาค ๑ - หน้าที่ 556

ปุณณมันตานีปุตตเถราปทานที่ ๗ (๕) ว่าด้วยผลแห่งการแสดงธรรม

[๗] เราเป็นพราหมณ์ผู้สอน ทรงจำมนต์ รู้จบไตรเพท พวก ศิษย์ห้อมล้อม ได้เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าเป็นบุคคล ชั้นสูงสุด. พระมหามุนีพระนามว่าปทุมุตตระ ผู้รู้แจ้งโลก ทรงรับ เครื่องบูชาแล้ว ทรงประกาศกรรมของเราโดยย่อ. เราได้ฟังธรรมนั้นแล้วถวายอภิวาทพระศาสดา ประคองอัญชลี แล้วมุ่งหน้าไปทางทิศทักษิณหลีกไป. เราได้ฟังมาโดยย่อแล้วแสดงได้โดยพิสดาร ศิษย์ทั้งหมดดีใจฟังเรากล่าวอยู่. บรรเทาทิฏฐิของตนได้แล้ว ยังจิตให้เลื่อมใสในพระพุทธเจ้า เหมือนเราแม้ฟังโดยย่อ ก็แสดงได้โดยพิสดาร ฉะนั้น. เราเป็นผู้ฉลาดในนัยแห่งพระอภิธรรม เป็นผู้ฉลาดด้วยความหมดจดในกถาวัตถุ ยังปวงชนให้รู้แจ้งแล้ว เป็นผู้ไม่มีอาสวะอยู่. ในกัปที่ ๕๐๐ แต่ภัทรกัปนี้ มีพระเจ้าจักรพรรดิ ๔ พระองค์ ผู้ปรากฏด้วยดี ทรงสมบูรณ์ด้วยรัตนะ ๗ ประการ เป็น ใหญ่ในทวีปทั้ง ๔. คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘ และ อภิญญา ๖ เราทำให้แจ้งแล้ว คำสอนของพระพุทธเจ้า เราทำเสร็จแล้ว ฉะนี้แล. ทราบว่า ท่านพระปุณณมันตานีบุตรเถระได้กล่าวคาถา เหล่านี้ ด้วยประการฉะนี้แล.

จบปุณณมันตานีปุตตเถราปทาน