หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๓๕๘]

ไม่เห็นอกุศลแล้วจะละได้อย่างไร

ข้อสำคัญที่สุดก็คือว่า ต้องรู้ว่าพระธรรมละเอียดอย่างยิ่ง มิฉะนั้นแล้วไม่สามารถที่จะเห็นอกุศลแล้วละอกุศล ถ้าไม่เห็นแล้วจะละได้อย่างไร เพราะฉะนั้นการที่จะเป็นคนดี ไม่ใช่คิดเองว่าเราเป็นคนดี เราฟังธรรมเราเข้าใจธรรมเท่านั้นไม่พอ ยังมีข้อความที่แสดงถึงความละเอียดอย่างยิ่งของธรรม ตั้งแต่ข้อความที่ว่า "มีแต่โทษ" เพราะว่าไม่ได้มีความดีอะไรเลย เป็นได้ไหมลองคิดดู เอาสักวันเดียวก็ได้มีไหม สองวันมีไหม? ก็ค่อยๆ เพิ่มขึ้น ด้วยความไม่รู้ ยิ่งเป็นผู้ที่เห็นผิดวันทั้งวันคิดแต่เรื่องเห็นผิด แล้วจะเอากุศลแต่ไหนมาใช่ไหม?

เพราะฉะนั้นจริงๆ ก็คือว่าผู้ที่ฟังธรรมก็เริ่มที่จะรู้จักตัวเองตามความเป็นจริงว่าวันหนึ่งๆ ดีบ้างไหม? บ้างแปลว่ามีบ้างไหมใช่ไหม? แต่ก็ยังคงเป็น "บ้าง" ตามความเป็นจริงใช่ไหม? ตามกำลังของธรรมที่สะสมไปแต่ละวันๆ ถ้าสะสมการเป็นผู้ทุจริต เด็กบางคนพูดไม่จริงโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่จะพูดอย่างไร? (ก็พูดไม่จริง) เพราะฉะนั้นก็จะค่อยๆ เห็นโทษของอกุศลว่าเพิ่มพูนมากขึ้น แต่ว่าถ้ามีความเห็นถูกความเข้าใจถูก ก็เป็นการเริ่มที่จะมีการกระทำที่ดีจากปกติที่ไม่เคยเข้าใจธรรมมาก่อน

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย

ขออนุโมทนาครับ

กราบอนุโมทนาครับ