ข้อปฏิบัติเพื่อลาภกับถึงนิพพาน
โดย Idoitforyou 11 มี.ค. 2551
หัวข้อหมายเลข 7825
[เล่มที่ 41] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๒-หน้าที่ 152
๑๔. ภิกษุผู้พาล พึงปรารถนาความยกย่องอัน ไม่มีอยู่ ความแวดล้อมในภิกษุทั้งหลาย ความเป็น ใหญ่ในอาวาส และการบูชาในตระกูลแห่งชนอื่น ความดำริย่อมเกิดขึ้นแก่ภิกษุผู้พาลว่า คฤหัสถ์และ บรรพชิตทั้งสอง จงสำคัญกรรมอันเขาทำเสร็จแล้ว เพราะอาศัยเราผู้เดียว จงเป็นไปในอำนาจของเขา เท่านั้น ในกิจน้อยใหญ่กิจไรๆ ริษยาและมานะ ย่อมเจริญ (แก่เธอ)
๑๕. ก็ข้อปฏิบัติอันเข้าไปอาศัยลาภ เป็น อย่างอื่น ข้อปฏิบัติอันยังสัตว์ให้ถึงพระนิพพานเป็น อย่างอื่น (คนละอย่าง) ภิกษุผู้เป็นสาวกของพระพุทธเจ้าทราบเนื้อความนั้นอย่างนี้แล้ว ไม่พึงเพลิดเพลินสักการะ พึงตามเจริญวิเวก
ความคิดเห็น 1
โดย เจริญในธรรม วันที่ 11 มี.ค. 2551
ขออนุโมทนา
ความคิดเห็น 2
โดย wannee.s วันที่ 11 มี.ค. 2551
ภิกษุที่มีความมักน้อย สันโดษ แม้ตนเองมีคุณวิเศษ ก็ไม่ปรารถนาให้คนอื่นรู้ค่ะ
ความคิดเห็น 3
โดย chatchai.k วันที่ 10 มิ.ย. 2564
ขออนุโมทนาครับ