พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์ เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้าที่ 294 ข้อความตอนหนึ่งจาก...

อรรถกถามหาเวทัลลสูตร

ภิกษุที่มีปัญญาน้อย ถึงใช้เวลาตั้งสี่เดือน ก็ไม่สามารถเรียนคาถาเพียงสี่บทได้. ส่วนผู้มีปัญญามากยืนอยู่บนก้าวเดียวก็เรียนได้ตั้งร้อยตั้งพันบท ก็พระอานนท์เถระ ท่านยืนบนก้าวที่กำลังยกก้าวเดียวได้ ฟังครั้งเดียวเท่านั้น ไม่ถามซ้ำอีก ก็รับเอาได้ตั้งหกหมื่นบท ตั้งหนึ่งหมื่นห้าพันคาถา ในขณะเดียวกันนั่นเอง, เหมือนเอาเถาวัลย์ดึงเอาดอกไม้มาถือไว้, และที่ท่านได้เล่าเรียนมาแล้ว ก็ตั้งอยู่โดยอาการที่ได้รับไว้เหมือนรอยขีดบนแผ่นหิน และเหมือนมันเหลวราชสีห์ที่ใส่ในหม้อทองคำ เพราะเหตุที่ท่านมีปัญญามาก. เหตุนั้นเอง พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงทรงตั้งท่านไว้ในตำแหน่งเลิศว่า "ภิกษุทั้งหลาย ผู้ที่เป็นเลิศกว่าเหล่าภิกษุผู้มีคติ ซึ่งเป็นสาวกของเรานั้น คืออานนท์ ผู้มีสติ, ผู้มีธิติ (ปัญญาเครื่องทรงจำ) ,ผู้ได้ฟังมาก, ผู้อุปัฏฐาก (รับใช้) นั่นคืออานนท์".

ขออนุโมทนาค่ะ

อนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาค่ะ

ขอเรียนถามว่า

ในกระทู้นี้ ธิติ = ปัญญาเครื่องทรงจำ

แต่ในกระทู้ 13330 ธิติ = ความเพียร

อันไหนถูก

ขอบพระคุณครับ

จากความเห็นที่ 7

ที่ถูกต้อง ธิติหมายถึงความเพียรในด้านต่างๆ เช่น เพียรศึกษาธรรม เพียรทรงจำ

เพียรในการอุปัฏฐากพระศาสดา เป็นต้น แต่ไม่ใช่การทรงจำ มุ่งถึงความเพียร

ส่วนถ้าเป็นไปในการทรงจำพระพุทธพจน์ จะหมายถึง สติ ซึ่งพระอานนท์เป็นผู้เลิศในการทรงจำ คือ ถึงพร้อมด้วยสติ นั่นเอง สาธุ

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาค่ะ