* ธรรม คือสิ่งที่มีจริง เป็นอนัตตา คือไม่ใช่ตัวตน

* ธรรมแต่อย่าง ก็เป็นแต่ละอย่าง มีลักษณะเฉพาะของธรรมนั้นๆ ไม่มีใครมีอำนาจบังคับบัญชาที่จะเปลี่ยนแปลงสภาพธรรมใดๆ ได้เลย

* โลภะ ก็เป็นธรรมอย่างหนึ่ง ที่มีลักษณะติดข้องต้องการในสิ่งที่ปรากฏ ซึ่งใครจะเปลี่ยนสภาพโลภะให้ไม่ติดข้อง ไม่ได้เลย

* พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงพระธรรม เพื่อให้พุทธบริษัทเข้าใจสภาพธรรมตามความเป็นจริง เช่น ทรงแสดงว่าโลภะ หรือตัณหา (ความอยาก) เป็นเหตุให้ต้องมีการเกิดมาในแต่ละภพชาติ และทำให้มีการแสวงหาต่างๆ ด้วยความติดข้องทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ

* โลภะ เป็นธรรมที่ควรละ แต่การจะละโลภะได้นั้น ไม่ใช่ด้วยความเป็นตัวตน ที่จะบังคับตัวเองไม่ให้ติดข้อง เพราะจะบังคับธรรมไม่ได้

* ธรรมที่จะละโลภะได้ ก็คือปัญญา ซึ่งเป็นสภาพที่เข้าใจโลภะ และสิ่งที่โลภะติดข้อง ว่าเป็นเพียงสภาพธรรมแต่ละอย่างที่เกิดแล้วดับตามเหตุปัจจัย จึงไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา

* ดังนั้น ห้ามโลภะไม่ให้ติดข้องไม่ได้ แต่สามารถอบรมเจริญปัญญา ตั้งแต่การฟังคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพื่อเข้าใจสภาพธรรมตามความเป็นจริง ซึ่งเป็นหนทางเดียวที่จะละโลภะได้

โดย อ.อรรณพ หอมจันทร์

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... คติธรรม

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาครับ