พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค เล่ม ๕ ภาค ๒- หน้าที่ 426

ด้วยอำนาจวนรอบ ๓ กล่าวคือ สัจญาณ กิจญาณ และ

กตญาณ. ก็ในวนรอบ ๓ นี้

ญาณตามความเป็นจริงในสัจจะ ๔ อย่างนี้ คือ นี้

ทุกขอริยสัจจะ นี้ทุกขสมุทัย ชื่อว่าสัจญาณ

ญาณที่เป็นเครื่องรู้กิจที่ควรทำอย่างนี้ว่า ควรกำหนดรู้ ควรละในสัจจะเหล่านั้นเที่ยว ชื่อว่า กิจญาณ.

ญาณเป็นเครื่องรู้ภาวะแห่งกิจนั้น ที่ทำแล้วอย่างนี้ว่า กำหนดรู้แล้ว ละได้แล้ว ดังนี้ ชื่อว่า กตญาณ.

สาธุ

ขออนุโมทนาค่ะ