[เล่มที่ 25] พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๒ - หน้าที่ 294

๙. มาตุโปสกสูตร

ว่าด้วยการเลี้ยงมารดาและบิดา

[๗๑๓] สาวัตถีนิทาน ครั้งนั้น ทาตุโปสกพราหมณ์ผู้เลี้ยงมารดาเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าถึงที่ประทับ สนทนาปราศรัยกับพระผู้มีพระภาคเจ้า ครั้นผ่านการปราศรัยกันตามธรรมเนียมแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง มาตุโปสกพราหมณ์ นั่งอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้ว ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคเจ้า ท่านพระโคดมผู้เจริญข้าพเจ้าแสวงหาภิกษาโดยธรรมแล้วเลี้ยงมารดาและบิดา ข้าพเจ้าทำเช่นนี้ ชื่อว่าทำกิจที่ควรทำหรือไม่. พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ชอบยิ่ง พราหมณ์ ท่านทำดังนี้ ชื่อว่า ได้ทำกิจที่ควรทำแล้ว ด้วยว่า ผู้ใดแสวงหาภิกษาโดยธรรม แล้วเลี้ยงมารดาและบิดาผู้นั้นย่อมได้บุญเป็นอันมาก

[๗๑๔] พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้พระสุคตศาสดา ครั้นตรัสไวยากรณภาษิตนี้จบลงแล้ว จึงได้ตรัสคาถาประพันธ์ต่อไปอีกว่า บุคคลใดเลี้ยงมารดาและบิดาโดย ธรรม เพราะการบำรุงมารดาและบิดานั่น แล บัณฑิตย่อมสรรเสริญบุคคลนั้นในโลก นี้ทีเดียว บุคคลนั้นละไปจากโลกนี้แล้ว ย่อมบันเทิงในสวรรค์.

ฯลฯ

ขออนุโมทนาด้วยครับ และจะพยายามนำไปใช้ให้ได้มากที่สุด

อนุโมทนาครับ

ขอนอบน้อมแด่คุณพ่อและคุณแม่ด้วยเศียรเกล้าถ้าหากว่า จะไม่ทราบผลของการเลี้ยงดูบิดามารดาเลยว่า มีผลอย่างไร แต่ลูกๆ นั้น ก็ ยังระลึกถึงพระคุณท่านได้ โดยไม่หวังเลยว่าจะได้รับผลตอบแทนอย่างไร แต่เพราะ ท่านเป็นบุคคลที่มีพระคุณหาที่สุดไม่ได้ ครับ

ขออนุโมทนาครับ

ความกตัญญูเป็นเครื่องหมายของคนดีและบุคคลที่เลี้ยงดูมารดาบิดา มีแต่ความเจริญค่ะ

ขออนุโมทนาค่ะ

สาธุ

ขออนุโมทนาค่ะ

กราบอนุโมทนาขอบพระคุณมากค่ะ

ขออนุโมทนาครับ