อายุโดยเฉลี่ยของมนุษย์ในยุคปัจจุบันตั้งแต่ปี พ.ศ. 2500 จนถึงวันนี้ พ.ศ. 2548 คือ 75 ปี ตั้งแต่เกิดจนตาย

ถ้านับเป็นเดือน คือ 900 เดือน

ถ้านับเป็นสัปดาห์ คือ 3,600 สัปดาห์

ถ้านับเวลาเป็นวัน คือ 27,375 วัน

ถ้านับเป็นชั่วโมง คือ 657,000 ชั่วโมง

ถ้านับเป็นนาที คือ 39,420,000 นาที

ถ้านับเป็นวินาที คือ 2,365,200,000 วินาที

เท่ากับว่าถ้าเรานับ 1 ถึง 2,365,200,000 เราก็จะแก่ตายพอดีครับ

สมการ คือ (60 วินาที x 60 นาที x 24 ชั่วโมง x 356 วัน x 75 ปี = 2,365,200,000 วินาที) หรืออาจจะใช้อีกสมการหนึ่งคือ (60 วินาที x 60 นาที x 24 ชั่วโมง x 30 วัน x 12 เดือน x 75 ปี = 2,332,800,000 วินาที) ตัวเลขไม่เท่ากันกับด้านบนเนื่องจาก บางเดือน มี 28 วัน บางเดือนมี 30 วัน บางเดือนมี 31 วันไม่แน่นอนแต่ก็ใกล้เคียงกันระหว่าง 2 สมการ วันหนึ่งๆ มี 24 ชั่วโมง มนุษย์เราจะเสียเวลานอนเฉลี่ย 8-12 ชั่วโมง/วัน เพราะฉะนั้นเราจะมีเวลาใช้ชีวิตกันจริงๆ เพียงครึ่งหนึ่งของเวลาจริงเท่านั้น เมื่อไม่นับเวลาที่เรานอน ตั้งแต่เกิดถึงตายเราจะมีเวลาเพียงแค่ 13,687 วัน หรือ 1,800 สัปดาห์ หรือ 450 เดือน หรือ 328,500 ชั่วโมง หรือ 19,710,000 นาที หรือ 1,182,600,000 วินาทีเท่านั้นเอง (เพียงเรานับ 1 ถึง 1,182,600,000 เราก็แก่ตายแล้ว) ยิ่งเวลาที่เราเจ็บไข้ได้ป่วยต้องล้มหมอนนอนเสื่อก็จะทำให้เราเสียเวลาไปอีกมากต่อมาก / จงรีบทำบุญหรือเจริญสติปัฏฐานกันนะครับ

พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์ เล่ม ๓ ภาค ๒ - หน้าที่ 213

ข้อความบางตอนจาก ...

ภัทเทกรัตตสูตร

[๕๓๔] บุคคลไม่ควรคำนึงถึงสิ่งที่ล่วงแล้ว ไม่ควรมุ่งหวังสิ่งที่ยังไม่มาถึง สิ่งใดล่วงไปแล้ว สิ่งนั้นก็เป็นอันละไปแล้ว และสิ่งที่ยังไม่มาถึงก็เป็นอันยังไม่ถึง ก็บุคคลใดเห็นแจ้งธรรมปัจจุบันไม่ง่อนแง่น ไม่คลอนแคลนในธรรมนั้นๆ ได้ บุคคลนั้นพึงเจริญธรรมนั้นเนืองๆ ให้ปรุโปร่งเถิด พึงทำความเพียรเสียในวันนี้แหละ ใครเล่าจะรู้ความตายในวันพรุ่ง เพราะว่าความผัดเพี้ยนกับมัจจุราชผู้มีเสนาใหญ่นั้น ย่อมไม่มีแก่เราทั้งหลาย พระมุนีผู้สงบย่อมเรียกบุคคลผู้มาปกติอยู่อย่างนี้ มีความเพียร ไม่เกียจคร้าน ทั้งกลางวัน และกลางคืนนั้นแลว่า ผู้มีราตรีหนึ่งเจริญ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น