ข้อความบางตอนจากการบรรยายธรรมโดยท่านอาจารย์ สุจินต์ บริหารวนเขตต์

ท่านอาจารย์.....อุปมาเหมือนผู้ยืนอยู่ฝั่งนี้อันน่ารังเกียจ

ประสงค์จะข้ามห้วงน้ำ

ต้องเห็นความน่ารังเกียจของฝั่งที่อยู่เสียก่อน

คือความติด ความพอใจ ในรูป

ในเสียง....สัมผัส

และปราถนาที่จะละคลายความน่ารังเกียจนี้

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาครับ

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาค่ะ คุณหมอ

ยากมาก แต่ก็เป็นไปได้ด้วยความเพียรฟัง เพียรเจริญปัญญา...

ขอบพระคุณและอนุโมทนา ท่านทั้งสองครับ

ผมมีความเห็นว่าฟังให้เข้าใจ เมี่อเข้าใจแล้วก็

อบรมเจริญสติไปรื่อยๆ โดยไม่หวัง ไม่คอย

ผลย่อมมาจากเหตุที่สมควร ครับ

ผู้ยืนอยู่ฝั่งนี้อันน่ารังเกียจ เพราะยังเป็นผู้ที่มีกิเลส ได้สะสมกิเลสในอดีตชาติมายาว

นาน...เมื่อไหร่ที่กิเลสมีกำลังก็พร้อมกระทำอกุศลกรรม ผู้มีปัญญาจึงจะเห็นความน่า

รังเกียจของกิเลสอกุศลธรรมต่างๆ ซึ่งให้ผลเป็นทุกข์แสนสาหัส และต้องเวียนว่าย

อยู่ ณ.ที่ฝั่งนี้ไม่มีที่สิ้นสุด จนกว่าจะเห็นความน่ารังเกียจของอกุศลธรรมต่างๆ ....

อบรมเจริญปัญญาเพื่อละคลายความน่ารังเกียจ จนกว่ากิเลสจะถูกปหานจนหมดสิ้น

เป็นสมุจเฉท เพื่อข้ามห้วงน้ำไปสู่ฝั่งข้างโน้น

ขอเชิญคลิกอ่านได้ที่...

รังเกียจกิเลส

กิเลสทุกชนิดย่อมเสียดแทงจิต

เจริญธรรม ๔ ประการเพื่อมีปัญญาชําแรกกิเลส [นิพเพธิกปัญญสูตร]

...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านด้วยค่ะ...

ขออนุโมทนาค่ะ

ฝั่งนี้มีภัย ฝั่งนี้อันตราย ฝั่งนี้เป็นฝั่งแห่งทุกข์

ขอขอบพระคุณและขออนุโมทนาคุณหมอครับ

ขออนุโมทนาและขอบพระคุณทุกท่านมากครับ

ความเกิดและความทุกข์เป็นสิ่งน่ารังเกียจ..อะไรเป็นเหตุให้เกิด...และอะไรเป็นเหตุให้ทุกข์....กิเลส...ถ้าไม่เห็นโทษและภัยของกิเลสความคิดที่จะข้ามห้วงน้ำหรือแสวงหาหนทางเพื่อข้ามคงไม่มี..การข้ามโอฆะ [โอฆตรณสูตร] ------------------------------------------------------------------------------------------------พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค เล่ม ๒ ภาค ๑ - หน้าที่ 25

ขึ้นชื่อว่าความเกิดเป็นของน่ารังเกียจ เพราะธรรมดาว่าเมื่อความเกิดมีอยู่ ความแก่จักปรากฏแก่ผู้ที่เกิดมาแล้ว.พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อิติวุตตก เล่ม ๑ ภาค ๔ - หน้าที่ 164

ชื่อว่าทุกข์ เพราะความเป็นของน่ารังเกียจ โดยเป็นที่รวมอันตรายหลายอย่างและเพราะความว่างเปล่าจากความสุขยั่งยืน สดชื่น ที่พวกชนพาลหมายมั่นไว้นักหนา.