สังฆทานเป็นกุศลกว่าการถวายแก่บุคคล เพราะเหตุว่า ปาฏิบุคลิกทาน คือการถวายแก่ภิกษุบุคคล แล้วแต่ว่าจะนิมนต์ภิกษุรูปใด เช่น อาจจะเป็นเจ้าอาวาสหรือว่าเป็นพระผู้ใหญ่ แล้วก็คิดว่าจะได้บุญมาก เข้าใจว่าจะเป็นเช่นนั้นแต่ว่ากุศลนั้นจะไม่สูงเท่ากับสังฆทาน เพราะสังฆทานไม่ได้เป็นการถวายเฉพาะเจาะจงแก่ภิกษุรูปหนึ่งรูปใด แต่มุ่งถวายต่อสงฆ์ คือผู้ที่เป็นอริยบุคคล แม้ว่า ผู้รับจะไม่ใช่แต่เจตนาของผู้ถวายๆ ด้วยความนอบน้อมต่อภิกษุนั้น เสมอด้วยการนอบน้อมต่อพระอริยสงฆ์ ขณะนั้นเป็นกุศลทั้งเป็นทานที่ไม่เจาะจง และเป็นจิตใจที่นอบน้อมต่อพระอริยสงฆ์ด้วย จึงเป็นกุศลที่มีผลมากอย่างแน่นอน ถ้าจิตใจเป็นอย่างนั้นจริงๆ คือเป็นผู้ที่มีปกติอ่อนน้อม และในการถวายก็ถวายโดยไม่เจาะจง ด้วยความอ่อนน้อมด้วย ต่างกับท่านที่ต้องการกุศลมาก ซึ่งก็ผิดกันแล้ว สังฆทานจริงๆ คือ จิตที่อ่อนน้อมและไม่ได้หวังผล จิตขณะนั้น จึงเป็นกุศลมาก เพราะฉะนั้นผลก็มาก แต่ว่าถ้าขณะใดบุคคลต้องการผลมาก ขณะนั้นเป็นโลภมูลจิต ขณะที่กำลังต้องการผลมากนั้น ไม่เหมือนกับขณะที่กำลังนอบน้อมถวายเลย

ขออนุโมทนา

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาค่ะ