ถ. (ไม่ได้ยิน)

สุ. สติระลึกลักษณะของธรรมทุกอย่างที่เกิดปรากฏแล้ว แม้แต่โลภะ โทสะ โมหะ ที่เป็นอกุศล อกุศลใดๆ ก็ตามที่เกิดขึ้นปรากฏที่จะละได้เป็นสมุจเฉท เพราะเหตุว่ารู้ชัดในสภาพนั้นตามความเป็นจริงเท่านั้น ไม่ใช่ไประงับ ไปฝืน ไปยับยั้งด้วยวิธีไม่รู้

ถ้าวันหนึ่งๆ มีแต่โลภะบ้าง โทสะบ้าง โดยที่สติไม่เกิดคั่นเลย กระแสของกิเลสก็ไหลมาก เพิ่มพูนขึ้นทุกทีๆ เพราะฉะนั้น การที่สติจะระลึกเพียงชั่วครั้ง สองครั้ง ขณะ สองขณะ นามบ้าง รูปบ้าง ทีละเล็กทีละน้อย วันหนึ่งของการสะสม น้ำทีละหยดก็ต้องเต็มได้ แต่ต้องอาศัยสติที่เกิดขึ้นแต่ละขณะนี่เอง ทุกๆ ขณะที่สติเกิดมีประโยชน์มาก มีอานิสงส์มาก

ที่มา และ อ่านเพิ่มเติม ...

แนวทางเจริญวิปัสสนา ตอนที่ 143