หลังจากที่ผมแต่งงานแล้ว ผมชอบดูรูปพระพุทธรูปต่างๆ โดยเฉพาะรูปที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสรู้ใต้ต้นโพธิ์ ซึ่งล้นเกล้า ร. ๖ พระราชทานให้พ่อในวันวิสาขบูชา ปี ๒๔๖๐ เป็นรูปเงาดำ มีแสงจันทร์สอดลอดใบโพธิ์ ทำให้เห็นพระพักตร์ด้านข้างลางๆ ด้านหลังไกลออกไป เข้าใจว่าจะเป็นแม่น้ำเนรัญชรา พระพุทธองค์ทรงนั่งสงบนิ่ง เป็นรูปที่งามมาก เวลาจิตใจวุ่นวาย ผมต้องมาดูรูปนี้ ดูแล้วรู้สึกใจสบายดี

ต่อมา เมื่อผมมีลูกชาย ๓ คน อายุราว ๙, ๗, ๕ ขวบ ผมให้ลูกๆ ลองวาดภาพนี้ดู ทุกคนวาดได้ แต่ความงามของรูปลดหลั่นไป ผมใส่กรอบไว้ทุกรูป ในใจนึกว่า เมื่อไรจะได้มีโอกาสไปกราบนมัสการสักที หลังจากนั้นไม่กี่ปี ผมมีโอกาสได้ไปจริงๆ โดยทุนรัฐบาลอินเดียไปสัมมนาและดูงาน ๔ เดือน ทุนนี้ไม่มีใครอยากไป เพราะเห็นว่า อินเดียอดอยากแห้งแล้ง เขาก็โละมาให้ผม ผมคิดว่าเคยไปที่ดีๆ มาแล้ว ลองไปดูก็ไม่เห็นลำบากอะไร ขากลับเขาจัดให้แวะนมัสการที่พระพุทธคยาซึ่งผมปิติอย่างยิ่ง นี่ก็เป็นเรื่องประหลาดอีก

คลิก อ่านตอนที่ ๐๑ - ๓๔ ...

เหตุใดผมจึงศึกษาธรรมะ โดย โกวิท อมาตยกุล

คลิก ดาวน์โหลด หนังสือที่นี่

เหตุใดผมจึงศึกษาธรรรมะ

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนา

ขออนุโมทนาครับ