จิตเป็นสภาพธรรมที่ละเอียด รู้ยาก ทุกคนมีอกุศลจิต

ขณะใดที่ไม่เป็นไปในบุญกิริยาวัตถุ ๑๐ ขณะนั้นเป็นอกุศลจิต

แม้ไม่ทำทุจริตกรรม แต่ใจก็เป็นอกุศลแล้ว
นึกคิด ถึงคนอื่นด้วยความผูกพัน ติดข้อง
หรือนึกถึงด้วยความขุ่นเคืองใจ

วันหนึ่งๆ ทุกคนคิดมากกว่าพูด
ถ้าเพียงโกรธไม่พูด คนอื่นก็อาจจะไม่รู้เลย

แต่ถ้าโกรธมากขึ้น ก็จะแสดงออกมาทางกาย วาจา
เมื่อถึงขั้นกระทำอกุศลกรรม ก็เป็นอกุศลจิตที่มีกำลังแรงแล้ว

ขออนุโมทนาครับ