มีเรื่องที่ต้องทำให้เราตัดสินใจ ว่าเราควรทำหรือไม่ มีลูกน้องที่ทำงานด้วยกันป่วย ต้องรักษาทางด้านจิตเวช มาหลายปีแล้ว ซึ่งทางผู้บริหารต้องการให้เขาลาออก เนื่องจากไม่สามารถทำงานได้ตามตำแหน่งปี ๒๕๕๑ เขาทำงานได้ ๑๐ ปีพอดี ผู้บังคับบัญชาสั่งให้เราเป็นคนพูดเรื่องนี้กับลูกน้องว่า สมควรต้องลาออกเพราะได้ช่วยให้ทำงานครบ ๑๐ ปีแล้ว เพื่อให้ได้เงินตอบแทนตอนลาออก ซึ่งทำให้เราหนักใจมาก ยังไม่กล้าพูด เพราะสงสารน้อง ควรจะทำอย่างไรดี

ควรทำตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายให้ดีที่สุด ส่วนเขาจะลาออกหรือไม่ แล้วแต่ตัวเขาตัดสินใจเอง

ถ้าเลี่ยงที่จะไม่พูดด้วยตนเองได้ หากเห็นว่าจะการพูดนั้นจะเป็นโทษมากกว่าประโยชน์ ก็ควรหาทางปฏิเสธคำสั่งของผู้บริหาร (ถ้าทำได้) อาจพูดให้เหตุผลที่เหมาะสมตามความรู้สึกแท้จริงของเรา ด้วยความจริงใจและไม่เป็นคำเท็จครับ

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

ควรพูดตามความเป็นจริง ด้วยถ้อยคำที่เหมาะสม และที่สำคัญ ช่วยเหลือเขาด้วยการพยายามหางานให้ หรือวิธีใดๆ ที่จะช่วยเหลือไม่ว่า ทางกายและวาจาครับ เท่าที่จะช่วยได้ ทำหน้าที่ของเพื่อน (เพื่อนกันในสังสารวัฏฏ์) ขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

ทุกอย่างเป็นไปตามกรรม ทุกคนมีกรรมเป็นของๆ ตน ในชีวิตทุกคนไม่ได้มีแต่ได้ลาภ หรือว่าได้สมบัติ แต่ก็ต้องมีการเสียสมบัติ และก็เสื่อมลาภด้วย เพราะฉะนั้น ไม่ได้เป็นเจ้าของสิ่งหนึ่งสิ่งใดในโลกเลยตลอดชาติ เป็นแต่เพียงสิ่งที่ขอยืมเขามาเท่านั้น

ทุกวันนี้ เห็นเขาดูซึมเศร้า ยิ่งไม่สบายใจ เลยไม่กล้าพูด เรื่องที่จะให้เขาตัดสินใจลาออก เพราะเราก็รู้ดีว่าถ้าเขาลาออก เขาไม่สามารถไปทำงานที่ไหนได้อีก เนื่องจากมีปัญหาโรคทางจิตที่เป็นอยู่ และสภาพครอบครัวแตกแยก ไม่มีที่พึ่ง นอกจากน้องสาวซึ่งก็กำลังจะแต่งงาน คิดแล้วไม่รู้ว่าจะช่วยอย่างไรดี คงเป็นกรรมที่ทำร่วมกันมา ทำให้เราต้องมารับรู้ในความทุกข์ของเขา และช่วยอะไรเขาไม่ได้ จำต้องปล่อยวาง และซื้อเวลาที่จะพูดกับเขาไปก่อน

ช่วยเท่าที่ช่วยได้ เพราะผลของกรรมยุติธรรมที่สุด

ยินดีในกุศลจิตค่ะ