ในสมัยพุทธกาลมีทั้งผู้ที่ฟังเทศนาพระผู้มีพระภาคแล้วเข้าใจรู้สึกซาบซึ้ง ปีติและเลื่ยมใส ขอถึงพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง ส่วนผู้ที่ไม่เข้าใจเป็นผู้นิ่ง เก้อเขิน นั่งคอตก ซบเซา หมดปฏิภาณ...ขอยกตัวอย่างพราหมณ์ท่านหนึ่งได้ฟังเทศนาจากพระผู้มีพระภาค แล้วเกิดความรู้สึกซาบซึ้ง พราหมณ์ผู้นั้นก็ได้กล่าวสรรเสริญพระดำรัสของพระผู้มีพระภาคว่า พระโคดมผู้เจริญ ให้ข้าพระองค์ผู้หันหลังให้พระสัทธรรม ตกอยู่ในอสัทธรรม ออกจากอสัทธรรมได้ เหมือนคนหงายของที่คว่ำ ทรงเปิดคำสอนที่ถูกมิจฉาทิฏฐิปกปิดจำเดิมแต่ศาสนาของพระผู้มีพระภาคเจ้ากัสสปะอันตรธาน เหมือนเปิดของที่ปิด ทรงทำให้แจ้งซึ่งทางสวรรค์และนิพพานแก่ข้าพระองค์ผู้ดำเนินทางชั่วทางผิด เหมือนบอกทางแก่คนหลง ทรงประกาศธรรมแก่ข้าพระองค์ ด้วยทรงชูประทีป คือ เทศนากำจัดความมืด คือ โมหะ ที่ปกปิดพระรัตนตรัยนั้น แก่ข้าพระองค์ผู้จมอยู่ในความมืด คือ โมหะ ไม่เห็นรูปแห่งพุทธรัตนะเป็นต้น เหมือนคนส่องประทีปน้ำมันในที่มืด เพราะทรงประกาศธรรมโดยปริยายเหล่านี้ เป็นอันทรงประกาศธรรมโดยอเนกปริยาย เมื่อพราหมณ์ชื่นชมเทศนาอย่างนี้แล้ว เป็นผู้มีจิตเลื่อมใสในพระรัตนตรัยประกาศการถึงพระรัตนตรัยเป็นสรณะ...

ขออนุโมทนาค่ะ

* * ขออนุโมทนาค่ะ * *

ผู้ไดเห็นธรรม ผู้นั้นได้ชื่อว่าย่อมเห็นตถาคต

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาครับ

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ