หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๙๘]

ปัญญาไม่รั้งรอในการทำดี

การที่เข้าใจธรรมแม้ขณะนี้ก็ส่องไปถึงการสะสมที่สะสมมาแล้วนานว่ามีกิเลสมากน้อยแค่ไหนกิเลสอะไรบ้างระดับไหนบ้างแล้วจะละคลายได้อย่างไรด้วย ถ้าไม่ใช่ปัญญาจริงๆ ก็ไม่ใช่หนทางที่จะทำให้อกุศลทั้งหลายลดน้อยลง เพราะฉะนั้น ก็สะสมปัญญาแล้วก็สะสมความดีทุกอย่างด้วย เพื่อที่จะให้มีกำลัง เพราะว่าปัญญาไม่ทำให้เกิดอกุศล

ความดีทำได้ทุกโอกาส แม้แต่การจะหยิบสิ่งหนึ่งสิ่งใดให้ใคร ผ้าตกช้อนส้อมตกหยิบขึ้นมาได้ไหมหรือเขาเก็บเอง เดี๋ยวเขาก็รู้เอง เราจะต้องเก็บให้เขาทำไม ใช่ไหม ขี้เกียจก็ขี้เกียจ ใช่ไหม แล้วยังไม่เห็นประโยชน์ด้วยว่าขณะนั้นเป็นอกุศล เพราะฉะนั้น ความเป็นตัวตนแล้วก็อกุศลมากมายนับไม่ได้เลยว่าแค่ไหน ไม่ต้องไปนับ แต่ว่าเห็นกำลังว่าขณะไหนเป็นกุศล ขณะไหนเป็นอกุศล แค่นี้ก็เป็นปัญญาที่จะทำให้กุศลเจริญ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม บางคนก็บอกว่าธุระไม่ใช่ ของเขา เขาเก็บเอง ก็มาอีกรูปแบบหนึ่งใช่ไหม? สารพัดจะคิดด้วยอกุศล แต่ถ้าเป็นปัญญาไม่รั้งรอเลย ทำเลย ถ้าไม่ทำก็เป็นอกุศล คิดดูก็แล้วกันว่าวันหนึ่งๆ ถ้าจะสะสมกุศลจริงๆ ได้เยอะ แต่เพราะไม่รู้ ก็ไม่ได้สะสม เพราะฉะนั้น อกุศลก็ต้องเยอะกว่า

ปัญญาเห็นประโยชน์ เห็นคุณค่าของการมีชีวิตอยู่ซึ่งจะจากโลกนี้ไปเมื่อไหร่ไม่มีใครสามารถที่จะรู้ได้ แล้วตราบใดที่ยังหนักด้วยกิเลสเพราะสะสมไว้มากเหลือเกิน จมแน่ ไปไหน? อบายภูมิ

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย

ขออนุโมทนาครับ