จากการไปอบรมผู้บริหารมา แปลกใจมากว่า ผู้ที่จะเป็นผู้บริหารต้องมีคุณสมบัติต่างๆ รอบด้าน ต้องเก่งทุกเรื่อง แต่ทำไมใช้ความสามารถไปในทางที่ไม่สมควร เช่นพูดแต่เรื่องลามก ซึ่งฟังแล้วรู้สึกว่าละอายใจจัง ที่ไม่น่าพูดเลย การเป็นผู้นำพูดแต่เรื่องลามกเพื่อแสดงถึงความสามารถของตนเอง เพื่อให้คนฟังชื่นชมว่าเป็นคนมีความสามารถมันถูกต้องแล้วหรือ

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

เห็นตัวอย่างไม่ดีแล้วจึงเข้าใจว่า ก็ปุถุชนยังหนาไปด้วยกิเลส เห็นแล้วควรน้อมมาในตนที่จะไม่กระทำ เห็นใจในการกระทำไม่ดีของคนอื่นเพราะสัตว์มีกรรมเป็นของๆ ตน ก็ธรรมทั้งหลายเป็นอนัตตา ใครจะบังคับใครได้ แม้แต่ตัวเรา อกุศลเมื่อเกิดขึ้นก็คืออกุศล หากไม่พอใจในสิ่งที่ทราบก็เป็นอกุศลเช่นกัน การอบรมปัญญาเพื่อเข้าใจว่าเป็นธรรม แม้ขณะที่คิดอย่างนั้นที่เกิดขึ้นกับตนเอง

ประโยชน์ของการศึกษาพระธรรมคือเข้าใจและเห็นใจอันเกิดจากกุศลจิต ประการสำคัญ เป็นไปเพื่อเข้าใจว่าเป็นธรรม

ขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

ไม่ถูกต้องแน่นอนค่ะ ก็แต่ละบุคคลสะสมมาไม่เหมือนกัน แต่ตัวเราน่ะ ไม่ทำก็ดีแล้วนะคะ สู้ๆ ค่ะ

ขออนุโมทนาในคำถามและคำตอบค่ะ เพราะในชีวิตประจำวันเราต้องประสพกับวาจาและการกระทำทั้งที่ดีและไม่ดีจากคนรอบข้างอยู่ตลอดเวลา การทำไว้ในใจโดยแยบคายดังความคิดเห็นที่ ๑ ก็จะช่วยให้วางใจเป็นกลางได้ดีขึ้น ทำให้ไม่นึกตำหนิผู้ใด รวมทั้งทำให้หมั่นสำรวจระมัดระวัง กาย วาจา ใจของตนเองอยู่เสมอๆ ค่ะ

ถ้าสติเกิดจะงดเว้น ไม่พูดเรื่องที่ไร้สาระค่ะ

พูดจาอำ อำ ขำ ขำ ตลก โปกฮา หยอกแกมหยิก กอดบ่า กอดไหล่ ลูกน้อง สัมผัสเนื้อ ตัวบ้าง มีอารมณ์ดีเป็นคุณสมบัติของผู้นำ (Leadership)

ในตำราที่ได้อบรมมา สอนว่าอย่างนั้น (How to) แต่ต้องพิจารณา ด้วยตนเอง ในสถานการณ์ ที่ต่างกัน ว่าสมควร และเหมาะสมหรือไม่

ถามใครจะรู้ ต้องตัวเราเอง เปรียบเหมือนนาฬิกาของบ้านใครก็บ้านใคร เดินช้าเร็วย่อมรู้ด้วยตนของตนเอง

ปัญญายังไม่เกิดก็ยังไม่เห็นโทษของอกุศลทั้งหลาย

ชนเหล่าใด พูดกันอยู่ ผิดใจกัน มั่นมุ่งไปคนละทางต่างยกตัวกระทบกระเทียบกันอย่างอนารยชนจ้องหาช่องผิดของกันและกัน

ชนเหล่านั้น ย่อมยินดี คำผิด คำพลาด ความเผลอ ความเพ้อของกันและกัน อารยชนไม่ประพฤติการพูดกันอย่างนั้น ถ้าอารยชนใคร่จะพูด ก็เป็นผู้ฉลาดรู้จักกาล พูดแต่ถ้อยคำที่ประกอบด้วยเหตุผล ที่อารยชนประพฤติกันไม่โกรธ ไม่ยกตัว มีใจสงบ ไม่ตีเสมอ ไม่รุนแรง ไม่เอาหน้ารู้ชอบแล้วจึงกล่าว ที่เขาพูดถูกก็อนุโมทนา เมื่อเขาพูดผิด ก็ไม่รุกราน ไม่ใฝ่เอาเปรียบ เขาพูดพลาดพลั้งไปบ้างก็ไม่ถือ ไม่พูดพล่าม ไม่พูดเหยียบย่ำเขา ไม่พูดคำสบถสาบาน

กถาวัตถุสูตร

ก็ไม่ได้ถือโทษอะไร แต่ในมุมมองของตัวเอง คิดว่าเป็นการพูดที่ไม่เป็นประโยชน์อะไรเลย แต่คนที่ชอบฟังก็บอกว่า สัปดนวันละนิด จิตแจ่มใส เพราะทำให้เพลิดเพลิน หัวเราะ ไม่เครียด มันก็เป็นความคิดเห็นที่แตกต่างกันไป

คนที่เป็นผู้บริหารไม่ว่าจะทำหรือพูดอะไร บุคคลรอบข้าง (ส่วนใหญ่) มักแสดงออกในลักษณะสนับสนุน เช่น ยิ้มหรือหัวเราะไม่ว่าจะถูกหรือผิด สมควรหรือไม่สมควร เช่น การพูดลามก เป็นต้น ไม่ควรสนับสนุนด้วยการยิ้มหรือ หัวเราะ สัปดนวันละนิดจิตสะสมอกุศลคะ

ผู้บริหารที่พูดจาไม่สุภาพ พูดไปด่าไป ทำไมถึงมาเป็นผู้บริหารได้ไม่เข้าใจทั้งๆ ที่ คุณสมบัติผู้บริหาร ก็มีข้อกำหนดไว้มากมาย ต้องมีการคัดเลือกความเหมาะสมแต่บางคนก็ขาดคุณสมบัติตั้งหลายอย่าง แต่ก็สามารถมาเป็นผู้บริหารได้

เป็นเรื่องของการสั่งสมมานานแสนนานนับไม่ได้ แม้แต่พระอรหันต์ท่านก็ยังละวาสนาที่ไม่ดีละไม่ได้ นอกจากพระพุทธเจ้าองค์เดียวที่ละได้ค่ะ มีพระอรหันต์องค์หนึ่ง เวลาท่านเรียกคนอื่น ท่านจะใช้คำว่าคนถ่อย แต่จิตท่านไม่หยาบไม่เป็นอกุศล ปุถุชนเวลาพูดส่วนมากเป็นอกุศลจิตมากกว่ากุศลค่ะ

รู้เขาทั้งโลก

ไม่เท่ารู้ตัวเอง

ควรสะสมการพูดคำสัตย์และพูดถูกกาละ

ขออนุโมทนาค่ะ