[เล่มที่ 36] พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต เล่ม ๓ - หน้า 440

จตุตถปัณณาสก์

พราหมณวรรคที่ ๕

๙. กุลสูตร

ว่าด้วยการประสบบุญโดยฐานะ ๕ ประการ

อ่านหัวข้ออื่นๆ ... [เล่มที่ 36]

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต เล่ม ๓ - หน้า 440

๙. กุลสูตร

ว่าด้วยการประสบบุญโดยฐานะ ๕ ประการ

[๑๙๙] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บรรพชิตผู้มีศีลทั้งหลาย ย่อมเข้าไปหาสกุลใด พวกมนุษย์ในสกุลนั้น ย่อมประสบบุญเป็นอันมาก โดยฐานะ ๕ ประการ ฐานะ ๕ ประการเป็นไฉน? คือ สมัยใด เมื่อบรรพชิตผู้มีศีล เข้าไปหาสกุล จิตของพวกมนุษย์ย่อมเลื่อมใส เพราะเห็นท่าน สมัยนั้น สกุลนั้นชื่อว่า ปฏิบัติปฏิปทา ที่ยังสัตว์ให้เป็นไปพร้อม เพื่อสวรรค์.

สมัยใด เมื่อบรรพชิตผู้มีศีล เข้าไปหาสกุล พวกมนุษย์ย่อมลุกรับ (ต้อนรับ) กราบไหว้ ให้อาสนะ (ที่นั่ง) สมัยนั้น สกุลนั้นชื่อว่า ปฏิบัติปฏิปทา ที่ยังสัตว์ให้เป็นไปพร้อม เพื่อเกิดในสกุลสูง.

สมัยใด เมื่อบรรพชิตผู้มีศีล เข้าไปหาสกุล พวกมนุษย์ย่อมกำจัดมลทิน คือ ความตระหนี่ สมัยนั้น สกุลนั้นชื่อว่า ปฏิบัติปฏิปทา ที่ยังสัตว์ให้เป็นไปพร้อม เพื่อความเป็นผู้มีศักดิ์ใหญ่ (เกียรติยศสูง).

สมัยใด เมื่อบรรพชิตผู้มีศีลเข้าไปหาสกุล พวกมนุษย์ย่อมจัดของถวาย ตามสติกำลัง สมัยนั้น สกุลนั้นชื่อว่า ปฏิบัติปฏิปทาที่ยังสัตว์ให้เป็นไปพร้อม เพื่อความเป็นผู้มีโภคทรัพย์มาก

สมัยใด เมื่อบรรพชิตผู้มีศีลเข้าไปหาสกุล พวกมนุษย์ย่อมไต่ถาม สอบสวน ย่อมฟังธรรม สมัยนั้น สกุลนั้นชื่อว่าปฏิบัติปฏิปทาที่ยังสัตว์ให้เป็นไปพร้อม เพื่อความเป็นผู้มีปัญญามาก.

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สมัยใด บรรพชิตผู้มีศีลเข้าไปหาสกุล พวกมนุษย์ในสกุลนั้นย่อมประสบบุญเป็นอันมาก โดยฐานะ ๕ ประการนี้.

จบกุลสูตรที่ ๙