ผมเคยไปฟังเทศน์ที่วัด พระท่านสอนว่าการทำบุญนั้นถ้าผู้ทำเก็บไว้เฉยๆ ไม่บอกต่อถือว่าเป็นการทำบุญที่คับแคบ เหมือนเราจุดเทียนขึ้นเล่มเดียวแสงสว่างมันก็ยังน้อย แต่ถ้าเราทำบุญแล้วบอกต่อให้คนอื่นมาอนุโมทนาก็เหมือนเราจุดเทียนขึ้นมาแล้วเอาเทียนเล่มนั้นไปจุดต่อเล่มอื่นๆ ทำให้พลังของแสงสว่างมันมากขึ้น ดังนั้น ทุกครั้งที่ผมไปทำบุญไม่ว่าจะเป็นบุญอะไรก็ตามเช่นให้วัตถุสิ่งของ ผมก็จะเที่ยวไปป่าวประกาศให้คนอื่นรับรู้ว่าวันนี้กระผมทำความดีอะไรบ้างอย่างนี้เป็นต้น เพื่อที่คนอื่นจะได้อนุโมทนา เพราะผมคิดว่าสิ่งที่ผมทำอยู่นี้มันน่าจะตรงกับสิ่งที่พระท่านสอน แต่ผมก็ชักไม่มั่นใจว่ามันจะตรงกับสิ่งที่พระพุทธเจ้าทรงสอนหรือไม่ บางครั้งการทำอย่างนี้ก็ดูเหมือนเป็นการโอ้อวดตนเองว่าตนนั้นเป็นคนดี ทำให้บางคนอาจรู้สึกหมั่นไส้ ผมเลยอยากขอให้ท่านอาจารย์ช่วยชี้แนะครับว่า ที่ผมทำอยู่นั้นมันถูกต้องไหม ตรงตามคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าหรือไม่

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
[เล่มที่ 75] พระอภิธรรมปิฎก ธรรมสังคณี เล่ม ๑ ภาค ๑ หน้า ๔๒๙
"เมื่อบุคคลให้ทาน กระทำการบูชาด้วยของหอมเป็นต้น แล้วให้ส่วนบุญว่า ขอส่วนบุญ จงมีแก่บุคคลชื่อโน้น หรือว่า ขอส่วนบุญจงมีแก่สรรพสัตว์ทั้งหลาย ดังนี้ พึงทราบว่า เป็นบุญกิริยาวัตถุอันเกิดแต่การให้ส่วนบุญ"

----------------------
ประโยชน์อยู่ที่ความเข้าใจว่า บุญ คืออะไร บุญคือสภาพจิตที่ปราศจากกิเลสอกุศล อันเป็นการชำระจิตของตนให้สะอาด ซึ่งจุดประสงค์ของการบอกบุญในประเด็นที่กล่าวถึง นั้น ก็เพื่อให้บุคคลอื่นได้รับรู้แล้วเกิดกุศลจิตอนุโมทนาชื่นชมยินดีในกุศลของผู้ที่ได้บอกกล่าวในบุญที่ได้กระทำ ซึ่งจิตขณะนั้นมุ่งเพื่อให้บุคคลอื่นเกิดกุศลจิตอนุโมทนาในความดีหรือบุญนั่นเอง และที่ไม่ควรลืม คือ บุญ เป็นสภาพธรรมที่เราไม่สามารถหยิบยื่นให้คนอื่นได้ ไม่สามารถนำมาฝากใครต่อใครได้ แต่ขึ้นอยู่กับสภาพจิตของบุคคลนั้นๆ ว่า เป็นอย่างไร กุศลจิตเกิดหรือไม่เกิด เมื่อได้ยินได้ฟังเรื่องการเจริญกุศลที่เราได้กระทำ ครับ
...อนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...

ขอบพระคุณและอนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาครับ